Een van de mildere kwalificaties die je regelmatig naar het hoofd geslingerd krijgt als je kritisch tegenover het beleid van Israël staat, is het label ‘Israëlhater’. Maar ook dat label klopt in veel gevallen niet. Sterker nog, als ik voor mijzelf spreek ben ik eigenlijk het tegenovergestelde.

Israël heeft een aanzienlijk belang bij een stabiel bondgenootschap met Saudi-Arabië. De recente blunders van beoogd troonopvolger Muhammad bin Salman in Jemen, Qatar, Libanon en in de zaak-Khashoggi vormen een tegenslag voor de Israëlische strategie. De definitieve ‘oplossing’ van het Palestijnse vraagstuk via een ‘vredesplan’ uit de koker van president Trump vormt daarvan een belangrijk onderdeel.

Er zijn weinig onderwerpen waarbij de emoties zo hoog oplopen als het Israëlisch-Palestijns conflict. Waar emotie overgaat in haat, en activisme zijn doel voorbijstreeft, raad ik iedereen, los van aan welke kant men staat, aan afstand te nemen.

Bij gebrek aan feitelijke en morele argumenten komt de Nederlandse Israël-lobby bijna per definitie met de beschuldiging van antisemitisme om terechte kritiek op het beleid van de staat Israël te delegitimeren. Er bevinden zich echter beren op de weg: de door de Lobby zo aangeduide ‘excuus-joden’.

Journalist Bart Schut, redacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad, typeert een artikel van mijn hand als ‘antisemitische bagger’. Hij illustreert daarmee een centrale stelling in dat artikel: ‘Het als antisemiet aan de schandpaal nagelen van politieke tegenstanders is het favoriete wapen van de zogeheten Israël-lobby.’ Een analyse.

Bij een terreuraanslag tijdens een militaire parade in Iran kwamen op 22 september dertig Iraniërs om het leven. De aanslag is met onduidelijkheden omgeven, maar vestigt de aandacht op de pogingen van de VS, Saudi-Arabië en Israël om Iran te destabiliseren. De rechten van de Palestijnse bevolking zitten daarbij in de weg.

Het politieke misbruik van het begrip antisemitisme, bedoeld om de staat Israël te vrijwaren van kritiek, leidt tot surreële toestanden.

De illegale koloniseringspolitiek van de Israëlische overheid op de Westoever en in Oost-Jeruzalem blijft de steen in de schoen van de ‘gematigde’ Israëllobby.

Historicus Jan Tervoort onderzoekt of het Nederlandse Israël/Palestina-beleid past in de fameuze Nederlandse gedoogcultuur. Nee, is zijn conclusie, Nederland kijkt welbewust weg.

De Israëlische vredesactivist Uri Avnery (94) is op 20 augustus in Tel Aviv na een kort ziekbed overleden. Zijn betekenis voor de Israëlische vredesbeweging en de Israëlische en Palestijnse mensenrechtenbeweging valt moeilijk te onderschatten.

Steeds vaker wordt joden zowel als niet-joden vanwege hun opvattingen de toegang tot Israël geweigerd. Simcha de Vries sprak erover met de Amerikaanse schrijver en politicoloog Norman Finkelstein, de Israëlische historicus Ilan Pappe en het Nederlandse SP-Kamerlid Sadet Karabulut.

Met haar vrijage met busbedrijf EBS gooit de Metropoolregio de mensenrechten onder de bus. Hoe komt zo’n radicaal besluit tot stand, vraagt Martijn de Rooi zich af. En waar blijft het ‘Doe effe normaal!’ van premier Rutte?

Het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds belegt in drie Israëlische banken die een prominente rol spelen in Israëls illegale kolonisering van Palestijns gebied. Een protest daartegen werd door ABP beantwoord met een bedrieglijk betoog. Martijn de Rooi reageert in een open brief aan mevrouw Corien Wortmann-Kool, bestuursvoorzitter van het fonds.

Twee joodse organisaties deden aangifte tegen tien personen vanwege het plaatsen van ‘antisemitische uitlatingen’ op de Facebookpagina van The Rights Forum. De EO bracht het nieuws als ‘aangifte wegens antisemitisme tegen The Rights Forum’. Directeur Jan Keulen reageert.

Wat bezielde de Palestijnse president met zijn recente a-historische betoog, dat hem op beschuldigingen van antisemitisme kwam te staan?

Jaap Doek is voorzitter van The Rights Forum en emeritus hoogleraar familierecht en jeugdrecht. Mieke Zagt sprak met hem over toegang tot recht voor Palestijnse kinderen. ‘Tijdens zaken voor militaire rechtbanken worden alle internationaal geaccepteerde regels en praktijken volstrekt genegeerd. Het is een schertsvertoning.’

De Tweede Kamer is ‘zeer bezorgd’ over de situatie van de 17-jarige Ahed al-Tamimi, die door Israël wordt vastgehouden en berecht. Maar een motie die opriep tot haar vrijlating werd van tafel geveegd. In de Nederlandse politiek is alleen ruimte voor symbolisch protest tegen de Israëlische bezetting.

Een Israëlische scherpschutter maakte een eind aan het leven van een Palestijnse demonstrant in een rolstoel. De kwestie-Palestina in een notendop, met alle vragen over licht, duisternis en menselijkheid van dien.

In de Volkskrant zet Robert van Gijssel zich af tegen muzikanten als Roger Waters die oproepen tot een boycot van Israël. Zijn argumenten weerspiegelen de eenzijdige kijk op de kwestie-Palestina die de publieke opinie hardnekkig domineert.

Directeur Jan Keulen van The Rights Forum reageert op verwijten van antisemitisme en op de campagne waarmee organisaties daar te pas en te onpas van worden beschuldigd.

In het Palestijnse dorp Al-Walaja zijn de bewoners van hun landbouwgrond gescheiden door de Israëlische Muur en slapen kinderen met een koffertje onder handbereik, voor als hun huis ’s nachts wordt gesloopt. Impressie van het onrecht dat bezetting heet.

Op 31 oktober modereerde schrijver/journalist Hassnae Bouazza het debat ‘De grenzen van verzet’, georganiseerd door de Leonhard-Woltjer Stichting in samenwerking met Een Ander Joods Geluid en De Nieuwe Liefde. Dit is haar verslag van de avond.

'CDA, grijp in!’ Dat is de urgente boodschap van prominent partijlid Tineke Lodders-Elfferich nu de mijlpaal van vijftig jaar Israëlische bezetting is bereikt en de tweestatenoplossing op sterven na dood is. 

In het Israël van Benjamin Netanyahu’s rechts-religieuze coalitie lijkt een vredige uitkomst van de Palestijnse kwestie verder weg dan ooit. In het land zelf blijven activisten strijden tegen de bezetting. Marie Borremans in gesprek met Sarit Michaeli van mensenrechtenorganisatie B’Tselem. ‘We krijgen doodsbedreigingen.’