Martijn de RooiKrokodillentranen om Israëlische doden

Een Palestijn schoot op de bezette Westelijke Jordaanoever drie Israëlische bewakers van een illegale ‘nederzetting’ dood, en binnen een uur was het bekende ritueel in volle gang: Israëlische bewindslieden buitelden over elkaar heen met aankondigingen van collectieve straffen voor de Palestijnen, en vanuit de westerse hoofdsteden gingen de vertrouwde jammerklachten gepaard met de al even bekende oproep dat de Palestijnen het geweld moeten afzweren, omdat het anders nooit vrede wordt. Al doende plaveiden deze stemmen de weg naar de volgende aanslag.

Zeker, de moord op de drie mannen is een tragedie. Gezinnen en families werden in onbeschrijfelijk verdriet gestort, het verlies dat zij voelen gun je niemand. En natuurlijk brengt, zoals het ook vanuit de VN klonk, geweld geen vrede, dat heeft de ervaring wel geleerd.

Maar diezelfde ervaring heeft geleerd hoe irreëel het is om een bevolking die inmiddels vijftig jaar onder bezetting leeft voor te houden dat ze geen geweld mag gebruiken. Dat ze zich netjes moet laten onderdrukken en de bezetter keurig een pootje moet geven. Nog los van de morele aspecten van zo’n oproep: we weten allemaal dat het niet werkt. Een koloniaal bezettingsregime is hét recept voor uitzichtloosheid, verzet, haat, geweld en wanhoopsdaden in alle soorten en maten. Daar hoef je geen Palestijn voor te zijn.

Met zijn reactie op de aanslag onderstreepte premier Netanyahu het gewelddadige karakter van dat regime. Hij kondigde aan dat de woning van de aanslagpleger en diens gezin zal worden gesloopt. Verder werden de werkvergunningen van al zijn familieleden ingetrokken. De woonplaats van de dader is voor onbepaalde tijd van de buitenwereld afgesloten. Bezettingstroepen namen zeven woningen over en zetten de bewoners op straat. Ze vielen tal van andere huizen binnen, richtten vernielingen aan, verrichtten arrestaties, namen tientallen auto’s in beslag en lieten sloopbevelen voor ‘illegale’ bouwwerken achter. De school van het dorp is tot nader order gesloten. In acht andere dorpen in de omgeving is het van hetzelfde laken een pak. In totaal zijn 40 duizend Palestijnen gestraft voor de daad van een enkeling. En daar zal het, als we Tel Aviv mogen geloven, niet bij blijven.

Barbaarse vergeldingsmaatregelen zijn het. Met rechtspleging hebben ze niets te maken, en zo zijn ze ook niet bedoeld. Dit is het gezicht van een bezetter die geen ander doel heeft dan de overheerste bevolking in het gareel te houden, zodat hij zijn illegale kolonisering van de Palestijnse Westoever en Oost-Jeruzalem kan voortzetten.

Wanneer en waar zal de volgende aanslag plaatsvinden? Niemand die het weet. Wat we wel weten is dát-ie zal plaatsvinden. En ook dat-ie opnieuw door Hamas of een andere Palestijnse groepering zal worden bejubeld als ‘stap in de bevrijding van Palestina’. En door Israël zal worden beantwoord met weer nieuwe draconische maatregelen en terreur.

Wat we weten is dat de Israëlische onderdrukking van de Palestijnen een kruitvat is dat ieder moment kan exploderen en tot duizenden slachtoffers kan leiden − Israëli’s, maar vooral Palestijnen. En zal blijven exploderen tot de Palestijnen in vrijheid over hun eigen leven en toekomst kunnen beschikken en dezelfde rechten genieten als Israëli’s, of op z’n minst een concreet uitzicht daarop hebben.

Is de internationale gemeenschap, de Haagse politiek inbegrepen, werkelijk begaan met onschuldige slachtoffers, wil zij nieuwe aanslagen en grote uitbarstingen van geweld echt voorkomen, dan moet zij geen holle bezweringsformules blijven loslaten op de Palestijnen, maar eindelijk met de vuist op tafel slaan in Tel Aviv. Hoe langer ze dat nalaat, hoe meer krokodillentranen ons nog te wachten staan.

Steun ons / Samen kunnen we een rechtvaardige uitkomst van de kwestie-Palestina/Israël afdwingen. U kunt onze activiteiten versterken of ons werk financieel ondersteunen.

Ik koester een diepgewortelde hoop op vrede in het midden-oosten met gerechtigheid als basis.

Doekle Terpstra
Bestuurder