Martijn de Rooi is redacteur en schrijver en werkt voor The Rights Forum.
12 August 2017 Lees meer over‘Blaming the Victim.’ Elsevier-columnist Afshin Ellian is er een meester in. In zijn column over de recente crisis in Oost-Jeruzalem scoort hij opnieuw een tien op de Schaal van Netanyahu. Het is allemaal de schuld van de Palestijnse terroristen.
Ja hoor, daar heb je ze weer: de Palestijnse terroristen. Gaat het leven in Jeruzalem net lekker z’n vredige gang, komen zij de boel weer versjteren. Resultaat: een bloedige crisis rond de Haram al-Sharif (Tempelberg).
De verzuchting komt uit het toetsenbord van Elsevier-columnist Afshin Ellian. In een recente bijdrage bekreunt hij zich over het ‘gebed zonder end’ in Jeruzalem, de stad waar Israël er zo voorbeeldig voor zorgt dat ‘alle geloven vreedzaam naast elkaar kunnen leven’ en ‘de fanatici van elkaar worden afgezonderd’.
Ja hoor, daar heb je ’m weer, verzuchtte ik: de vooruitgeschoven post van Israëls ministerie van Propaganda die het Elsevier-publiek op z’n periodieke dosis desinformate trakteert. Wist u al dat de ‘islamitische terreur in Jeruzalem dezelfde is als de moslimterreur in Europa’? Niet? Lees Ellian. Over ‘gebed zonder end’ gesproken.
Het blijft een interessant fenomeen, de schijnbare moeiteloosheid waarmee een (rechts)wetenschapper transformeert tot een politieke propagandist die geen enkele boodschap heeft aan de werkelijkheid, laat staan aan het recht. Als de kwestie-Israël/Palestina op zijn netvlies verschijnt ruilt prof. mr. dr. Ellian de wetenschappelijke principes in voor stemmingmakerij van de meest platvloerse en goedkope soort.
Zoals vaker blinkt zijn artikel niet uit door helderheid, maar zijn boodschap laat aan duidelijkheid niets te wensen over: ondanks de warme deken die de Israëlische overheid over hen uitspreidt blijven de Palestijnen geweld gebruiken. Ze worden aangedreven door terreurorganisaties die zich maar wat graag koesteren in de gunst van het wereldwijde antisemitisme. En door een zucht naar aandacht en geld van Iran, Qatar en andere islamitische staten die niets liever doen dan aanslagen financieren, en waar ‘een Palestijn die vreedzaam met Joden overlegt geen echte Palestijn is’.
In het universum dat Ellian schetst is het verder louter goud wat er blinkt. Een bezetting bestaat niet. Van vijftig jaar illegale kolonisering, aangejaagd door joods-christelijk extremisme, heeft nog nooit iemand gehoord. Onderdrukking is een onbekend fenomeen en Oost-Jeruzalem is dankzij Israël een oase van rust. Als die Palestijnse terroristen er niet waren zou je tussen de Rivier en de Zee tot je knieën door de melk met honing waden.
Ellian is een echoput van het Israëlische ministerie van Propaganda. Net als zijn gewezen medecolumnist Leon de Winter weergalmt hij de propaganda die vanuit Tel Aviv wordt rondgepompt. Of het nu om het wegdenken van de bezetting of het koppelen van Palestijns verzet aan de aanslagen in Nice, Parijs, Berlijn, Londen en andere plaatsen gaat, Ellian haalt de maximale score op de Schaal van Netanyahu.
Waar dat goed voor is? Je vraagt je af of Ellian dat zelf weet. Zeker is dat hij de taal spreekt van de dominante schare destructieve politici die op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem eigenhandig een goddelijke belofte aan het inlossen is geslagen, met het Israëlische leger in de rol van uitvoerende organisatie. Dat Israël daardoor als onverbeterlijk schender van het internationaal recht en een berg VN-resoluties – Saddam Hussein zou er jaloers op zijn – te boek staat is all in the game. Dat het begrip antisemitisme wordt uitgehold, dat joden met onwelgevallige opvattingen uit het land worden geweerd en dat in eigen huis de rechtsstaat steen voor steen wordt afgebroken om kritiek de baas te kunnen – het is een bescheiden prijs voor de kolonisering van het Beloofde Land. Israël vaart een verbeten ramkoers, die iedereen die zich met het land verbonden voelt de koude rillingen moet bezorgen.
Maar hoe groot het naderend onheil ook, aan de Leidse rechtenfaculteit staat Afshin Ellian klaar met zijn propagandatrom. Klaar om de fanatici in Tel Aviv af te schilderen als rechtvaardige bestuurders die ‘de fanatici van elkaar afzonderen’. En de Palestijnen die al tientallen jaren worden onderdrukt als door jodenhaat gedreven terroristen. Blaming the Victim, heet dat weerzinwekkende genre.
Dat is nog het meest raadselachtige aan Ellians participatie in de heilige ramkoers. Een man die in zijn geboorteland Iran aan den lijve heeft ondervonden wat onderdrukking is, schaart zich met zijn trommel aan de zijde van de onderdrukker. En toont zich als geen ander bedreven in het bespugen van de bevolking die al decennia onder die onderdrukking lijdt.
Het probleem is allang niet meer de bezetting. Het probleem is het gedogen ervan.
Ramsey Nasr Schrijver / dichter / acteur
