Angélique Eijpe is oud-diplomaat.
11 april 2025 Lees meer overTerwijl protesten toenemen, blijft minister Veldkamp vasthouden aan een koers zonder richting. Zijn optreden in de Kamer toont diplomatiek falen en groeiend wantrouwen, zelfs binnen de coalitie, ziet Angélique Eijpe.
Terwijl honderden ambtenaren zich vandaag voor de 67ste keer voor de deur van het Ministerie van Buitenlandse Zaken verzamelden in protest tegen het Nederlandse Gaza beleid en later op de dag (onder andere) op Den Haag CS een protest plaatsvond, zat minister Veldkamp van Buitenlandse Zaken in de Tweede Kamer der Staten-Generaal om over zijn Gazabeleid aan de tand te worden gevoeld.
Het was een vertoning. Een vertoning zonder rode lijn, zonder onafhankelijk internationaal onderzoek naar de executie van hulpverleners, waar de oppositie om vroeg en waar notabene zelfs de SGP (!) mee zou kunnen instemmen. Het was trekken en duwen door de oppositie en zelfs nog een beetje door de VVD, maar er was geen beweging in te krijgen.
Kamerleden – vooral de ChristenUnie en VVD, die notabene om het ontbieden van de Israëlische ambassadeur hadden gevraagd – voelden zich in de luren gelegd omdat het ontbieden op het laagst mogelijke niveau van directeur had plaatsgevonden, terwijl iedereen in de veronderstelling was dat minister Veldkamp dit gesprek zelf zou voeren. Daarbij geven de berichten op sociale media van Veldkamp en van de Israëlische ambassade trouwens eerder de indruk dat Veldkamp zelf was ontboden door de Israëlische ambassadeur in plaats van andersom!
Veldkamp gooide weer zijn desinformatie/propaganda de wereld in: hij zou meer bereiken dan Ierland, dat alleen maar boze berichten op sociale media plaatste. Ook durfde hij weer te herhalen dat Israël een onafhankelijk onderzoek zou uitvoeren. De oppositie maakte er gehakt van maar het mocht de schijnbare onverstoorbaarheid van Veldkamp niet schaden.
Ik was dankbaar dat er oud-ambassadeurs en andere oud-diplomaten aanwezig waren. Het ongenoegen onder hen over de wijze waarop Veldkamp de diplomatie in het hemd zette was groot. Alsof het gepruts van zijn stille diplomatie hét recept zou zijn in tijden van genocide. Om het maar niet te hebben over de evidente dubbele standaard die hier werd toegepast. Ik heb het hier al vele malen herhaald, maar wederom; ‘history will not be kind.’ En daar kan nog wel een schepje bovenop; de geschiedenis zal vernietigend zijn.
