Verhuizing van de Amerikaanse ambassade zou de Palestijnen dwingen Jeruzalem te erkennen als ‘ondeelbare hoofdstad van Israël’. Hét recept voor vrede, volgens Israëls premier.
Verhuizing van de Amerikaanse ambassade zou de Palestijnen dwingen Jeruzalem te erkennen als ‘ondeelbare hoofdstad van Israël’. En afstand te doen van hun rechten op het oostelijke stadsdeel. Hét recept voor vrede, volgens Israëls premier.
In zijn pogingen de Amerikaanse president Trump zover te krijgen de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verhuizen, toverde de Israëlische premier Netanyahu een nieuw konijn uit de hoge hoed, melden Israëlische media: die verhuizing ‘is goed voor de vrede’.
Tijdens zijn race naar het Witte Huis verkondigde Donald Trump dat hij, eenmaal president, de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem zou verplaatsen. Die aankondiging leidde tot euforie in het kabinet van Netanyahu en zijn machtige religieus-nationalistische achterban. Daar wordt die stap uitgelegd als Amerikaanse erkenning van hun claim op Jeruzalem als ‘eeuwige en ondeelbare hoofdstad van Israël’.
In werkelijkheid erkent de internationale gemeenschap alleen West-Jeruzalem als Israëlisch. Oost-Jeruzalem geldt als bezet Palestijns gebied en wordt beschouwd als toekomstige hoofdstad van Palestina. Om die reden erkent de wereld noch de Israëlische claim op Oost-Jeruzalem, noch de Israëlische bezetting, kolonisering en annexatie van het stadsdeel. Alle ambassades zijn gevestigd in Tel Aviv, de internationaal erkende hoofdstad van Israël.
Met zijn drieste aankondiging dreigde Trump dit beleid nu te doorbreken. Maar eenmaal in het Witte Huis kwam hij tot bezinning. De verhuizing van de ambassade is tot dusver uitgebleven, en vandaag ontvouwde de Amerikaanse regering een nieuw uitgangspunt: de verhuizing zal alleen plaatsvinden als hij bijdraagt aan vrede. Netanyahu was er als de kippen bij om dat verband te bevestigen: de verhuizing zal ‘de Palestijnse fantasie dat Jeruzalem niet de hoofdstad van Israël is versplinteren’ en zo een positieve bijdrage vormen aan het ‘vredesproces’, stelde hij.
Netanyahu’s voorstelling van zaken is in meerdere opzichten bedrieglijk. Er is geen sprake van dat de Palestijnse Autoriteit West-Jeruzalem niet als Israëlische hoofdstad zou accepteren. Zij ziet Jeruzalem als gedeelde hoofdstad van de staten Israël en Palestina, overeenkomstig de ‘tweestatenformule’. Maar bovenal zal iedere verdere aantasting van de Palestijnse rechten op Oost-Jeruzalem niet tot vrede, maar tot verzet en geweld leiden. Vrede is alleen gediend bij Israëlische erkenning van de Palestijnse rechten op Oost-Jeruzalem, en op de bereidheid de bezetting en kolonisering van het stadsdeel te beëindigen. Op basis daarvan kunnen afspraken worden gemaakt over onderwerpen als het beheer van de heilige plaatsen.
Op 22 mei arriveert Trump voor een tweedaags bezoek in Israël en Palestina. Met zijn kenmerkende bluf heeft hij aangekondigd een grootse ‘deal’ voor ogen te hebben, niet alleen tussen Israël en de Palestijnen, maar ook met betrokkenheid van Arabische staten. Netanyahu’s kabinet en de machtige kolonistenbeweging zijn er niet gerust op. De euforie over het aantreden van de onconventionele Trump heeft plaatsgemaakt voor onzekerheid en bezorgdheid. Ook The Donald heeft een hoge hoed, en niemand weet wat daar straks uit komt.
Het probleem is allang niet meer de bezetting. Het probleem is het gedogen ervan.
Ramsey Nasr Schrijver / dichter / acteur
