De Israëlische bombardementen op Gaza leveren dagelijks de meest gruwelijke taferelen op. Sommigen beelden komen nog harder binnen dan andere.
In oktober zag de wereld de 20-jarige Sha’aban Ahmad Al-Dalo levend verbranden terwijl hij op een brancard aan een infuus lag. Israël had een bom gegooid op een tentenkamp voor ontheemde Palestijnen op de binnenplaats van het Al-Aqsa-ziekenhuis in Deir al-Balah. Al-Dalo, een IT-er, werd behandeld aan verwondingen opgelopen in een eerder bombardement. Vlak voor zijn dood lijkt hij zijn handen omhoog te heffen. Zijn moeder werd ook gedood, zijn vader raakte zwaargewond. Zijn tienjarige broertje overleed later aan zijn verwondingen.
Vorige maand bombardeerde Israël de tent van een groep journalisten in Khan Younis. Omstanders filmden hoe journalist Ahmed Mansour zittend op een stoel door de vuurzee werd opgeslokt. Reddingswerkers wisten hem uit de vlammen te halen, maar hij overleed later. Het doelwit van de aanval was een van de journalisten, Hassan Eslaih. Hij overleefde de aanval, maar werd een maand later alsnog vermoord met een kamikaze-drone terwijl hij in een ziekenhuis werd behandeld aan zijn verwondingen.
Gisteren was nog zo’n dag. Israël bombardeerde een school in Gaza-stad waar honderden ontheemden Palestijnen werden opgevangen. De school werd drie keer geraakt terwijl de mensen binnen lagen te slapen, en vatte vlam. Hulpverleners hebben 36, veelal verbrande, lichamen geborgen. De meeste doden waren vrouwen en kinderen, zegt Mahmoud Basal, woordvoerder van de burgerbescherming in Gaza, tegen persbureau AFP. ‘Er waren teveel gewonden voor de ambulances. De overblijfselen van lichamen lagen overal verspreid’, zegt een overlevende.
Ook van deze aanval zijn beelden. Een klein meisje schuifelt door de inferno op zoek naar een uitgang. Het gaat om de zevenjarige Ward Khalil. Ze wist te ontkomen aan de vlammenzee; haar moeder en meerdere broers en zussen niet. ‘Het plafond stortte op hen in’, zegt ze in tranen voor de camera van Al-Jazeera. Reddingswerkers vonden haar pop terug tussen de verbrande resten van het schoolgebouw.
‘Ik hoop dat het beeld van dit meisje, vast in een dodelijke val van een gebombardeerde schuilplaats, niemand ongemakkelijk, geïntimideerd of buitengesloten laat voelen’, schreef de Palestijns-Nederlandse acteur Ramsey Nasr sarcastisch op Instagram, in een sneer naar mensen die Israël blijven verdedigen.
Minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp presenteerde deze week het EU-onderzoek dat er gaat komen naar Israëls daden als indrukwekkende en betekenisvolle stap om ‘de oorlog te stoppen’. Het zou de ‘alarmbellen doen rinkelen’ in Israël. Op de vraag hoe lang zo’n onderzoek gaat duren en waar het concreet toe gaat leiden moest Veldkamp het antwoord schulden blijven.
Verschillende media, zoals de NOS, volgden evenwel het fiere ‘overwinnings-frame’ van het ministerie. De werkelijkheid is dat het instellen van een onderzoek als puur politiek signaal in dit stadium van een genocide veel te laat komt, en het bloedvergieten zeker niet gaat stoppen. Israël blijft schoolgebouwen bombarderen en daarbij kinderen verbranden, zonder dat het leidt tot ook maar een veroordeling van Israëls bondgenoten in Europa, laat staan concrete actie.
‘Israël verbrandt kinderen levend in scholen. En nóg is er geen ambassadeur teruggeroepen uit Tel Aviv. Geen wapenembargo. Geen handelsbeperking. Geen totaal verbreken van academische banden. Geen grootschalige culturele boycot,’ schrijft voorzitter van The Rights Forum Berber van der Woude, op Linkedin.
