In een resolutie bestempelt de afdeling Beieren van de Duitse Groenen de BDS-beweging als ‘antisemitisch en Israël-vijandig’. Ze sluit zich daarmee aan bij de ‘Oorlog tegen BDS’ die in Duitsland op steeds meer plaatsen wordt uitgeroepen.
Wie in de winkel producten uit de illegale Israëlische ‘nederzettingen’ in bezet Palestina bewust links laat liggen is een antisemiet. Wie op basis van het internationaal recht de Verenigde Naties oproept tot het instellen van sancties tegen Israël ook. En wie oproept tot een algehele boycot van Israël ook. Althans volgens de afdeling Beieren van de Duitse Groenen, die afgelopen zaterdag een resolutie aannam waarin ‘de BDS-campagne’ in al haar verschijningsvormen tot antisemitisch wordt verklaard.
Daarmee sluit de afdeling zich aan bij de agressieve ‘War on BDS’, die wereldwijd wordt gevoerd tegen iedereen die Israël door maatregelen in de sfeer van boycots, desinvesteringen en sancties (BDS) wil dwingen de rechten van de Palestijnen te respecteren. Deze internationale BDS-beweging, waarbij zich onder meer mensenrechtenorganisaties, vakbonden en kerkgenootschappen hebben aangesloten, is voortgekomen uit een roep om solidariteit van 170 Palestijnse maatschappelijke organisaties in 2005. Zij eisen dat Israël de al vijftig jaar durende illegale bezetting en kolonisering van Palestijns grondgebied staakt, de Palestijnen in Israël gelijke rechten toekent en het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen respecteert.
De roep om realisering van de elementaire rechten van de Palestijnen is een directe bedreiging voor Israëls Palestina-politiek. Israël en het internationale conglomeraat van pressiegroepen, politici, donoren en Israëlische ambassades dat bekendstaat als de bezettingslobby (alias Israël-lobby) stellen alles in het werk om de BDS-beweging uit te schakelen. Het belasteren van activisten als ‘antisemitisch’ en ‘anti-Israëlisch’ is een populair wapen uit het anti-BDS-arsenaal, waarvan ook de Beierse Groenen royaal gebruikmaken. Zij openen hun aanval op de BDS-beweging als volgt:
Die BDS-Kampagne ist in ihrer Gesamtheit als antisemitisch, israelfeindlich, reaktionär und antiaufklärerisch zu bewerten.
De BDS-campagne moet in volle omvang als antisemitisch, Israël-vijandig, reactionair en anti-Verlichting worden beschouwd.
In de resolutie, die is opgesteld door de jongerenbeweging van de Beierse Groenen, passeren nog een aantal bekende verdachtmakingen de revue. De BDS-beweging zou:
• ‘Israël delegitimeren en demoniseren’;
• ‘joden en jodinnen eenzijdig de schuld geven van alle ellende in de regio, en dat terwijl Israël daar de enige rechtstatelijke democratie is’;
• ‘dubbele standaarden met betrekking tot Israël aanleggen, door bijvoorbeeld misdaden van Hamas te negeren of bagatelliseren’;
• ‘met haar streven naar een boycot het van het nationaalsocialisme bekende motto “Koopt niet bij joden” reproduceren’.
Naast het gebruik van dit groffe geschut is kenmerkend dat de Groenen met geen woord ingaan op de eisen en rechten van de 170 Palestijnse organisaties. De roep van de Palestijnen om in vrijheid te leven en hun basale rechten eindelijk gerealiseerd te zien wordt genegeerd. Zij bestaan niet, anders dan als notoire antisemieten die de wereld willen meesleuren in een barbaarse strijd tegen Israël en de joden.
In haar resolutie roept de afdeling de landelijke Groenen op zich tegen ‘de BDS-campagne’ te keren. De partij dient zich in al haar geledingen te distantiëren van alles wat naar BDS riekt. Een specifieke oproep is gericht aan de Heinrich Böll Stichting en de Petra Kelly Stichting, die beide nauw met de Groenen zijn verbonden; zij dienen hun samenwerking met en logistieke en financiële ondersteuning van ‘BDS-groepen’ direct te staken. De Groenen voeren al langer een lastercampagne tegen de BDS-beweging; in juii 2016 leidde die tot Nederlands protest.
Wie of wat die ‘BDS-groepen’ zijn wordt in het midden gelaten. In een artikel over de resolutie in The Jerusalem Post stelt directeur Gesa Tiedemann van de Petra Kelly Stichting dat haar organisatie nooit bij ‘BDS- of anti-Israëlische evenementen’ betrokken is geweest. De bezettingslobby hanteert echter haar eigen criteria. De Post, een van de Israëlische kranten die actief aan de War on BDS deelnemen, voert een door de Heinrich Böll Stichting in Libanon georganiseerd evenement rond ‘Vijftig jaar Israëlische bezetting’ op als voorbeeld van ‘anti-Israëlische’ activiteiten. De krant wijst erop dat de Libanese moderator van de bijeenkomst elf jaar geleden een petitie zou hebben getekend waarmee zij zich in de toenmalige oorlog tegen Israël aan de zijde van Hezbollah schaarde.
Voor de ‘Oorlog tegen BDS’ melden zich in Duitsland in hoog tempo nieuwe wapenknechten die tot draconische maatregelen bereid zijn. Onlangs besloot het stadsbestuur van Frankfurt tot een boycot van ‘de antisemitische BDS-beweging’. Dat gebeurde op initiatief van locoburgemeester Uwe Becker, die net als de Beierse Groenen de BDS-beweging met het nazisme associeerde. Verenigingen, organisaties en personen die ‘direct of indirect de activiteiten van BDS steunen’ worden in Frankfurt uitgesloten van gemeentelijke subsidies en faciliteiten. In München staat eenzelfde maatregel op stapel.
In Berlijn heeft de sociaaldemocratische SPD de ‘antisemitische BDS-beweging’ in een resolutie de boycot-oorlog verklaard. Burgemeester Michael Müller van Berlijn ligt zwaar onder vuur van joodse organisaties omdat hij BDS-activisten niet op z’n Frankfurts aanpakt. Zes weken geleden werd bekend dat het Simon Wiesenthal Center overweegt Müller op te nemen in zijn top-10 van ernstigste antisemitische en anti-Israëlische dreigingen in 2017. Daarmee zou het centrum een signaal willen afgeven aan andere Europese burgemeesters: niet optreden tegen BDS-activisme wordt niet gepikt.
In meerdere Duitse steden worden daarnaast zaaleigenaren die ruimte verhuren aan ‘antisemitische’ organisaties onder druk gezet en bedreigd. In Frankfurt ontving een zaaleigenaar die een conferentie rond het thema ‘Vijftig jaar bezetting’ onderdak bood tweehonderd e-mails – met name uit de Verenigde Staten en Canada – waarin hij bedreigd en voor nazi uitgemaakt werd; de man zag zich gedwongen de conferentie te annuleren.
Op 30 augustus zag een bioscoop in Bonn onder druk van ‘pro-Israël’-groepen op het laatste moment af van vertoning van de film Junction 48 van de gelauwerde Israëlisch-Amerikaanse regisseur Udi Aloni. In een scherpe reactie verweet Aloni de bioscoopeigenaren te buigen voor de gezamenlijke inspanningen van de ‘Israeli-German friendship society and those who are perceived as Israel-supporting anti-semites’. Aloni noemt hen ‘fascistische joden’ die uit zijn op het ‘tot zwijgen brengen van de stem van de onderdrukten’. In een beschouwing over de recente verkiezingsoverwinning van de Alternative für Deutschland (AfD) gaat ook Ali Abunimah op The Electronic Intifada in op ‘de gemene zaak die leiders in Israël en hun fanatieke supporters al jaren maken met Europees extreem-rechts’.
Onder druk van de internationale Israël-lobby trok vorig jaar al de DAB Bank in München de bankrekening in van een zogenaamde ‘BDS-organisatie’. De Duitse Commerzbank werd onder grote druk gezet hetzelfde te doen in Frankfurt. In meerdere Europese landen werden banken tot dezelfde maatregelen gedwongen, met name onder dreiging van een Amerikaanse boycot. The Jerusalem Post speelde daarbij een actieve rol met het publiceren van namen van banken met ‘antisemitische’ klanten en oproepen de banken onder druk te zetten. In het geval van de Commerzbank voerde de krant de foute rol van de bank in de Tweede Wereldoorlog aan. In haar artikel over de resolutie van de Beierse Groenen doet de krant een nieuwe voorzet door de aandacht te vestigen op de Landesbank Baden-Württemberg, die het Palästinakomitee Stuttgart als klant heeft.
De War on BDS is niet alleen een vuile, maar ook destructieve oorlog. Met hun hetze tegen het ‘antisemitische’ BDS-activisme zaaien de Groenen en hun medestanders verdeeldheid in de samenleving en ondermijnen zij de bestrijding van antisemitisme. Door grote aantallen mensen lukraak van antisemitisme te betichten verliest dat belangrijke begrip zijn betekenis.
Door BDS-activisten uit te sluiten van gemeentelijke subsidies en faciliteiten maken de stadsbestuurders van Frankfurt en München zich schuldig aan wat zij zeggen te bestrijden: boycots en sancties. Met hun discriminerende maatregelen tasten zij belangrijke verworvenheden als de vrijheid van meningsuiting en vergadering aan en slepen zij de kwestie-Palestina/Israël diep de samenleving in.
Duitse organisaties die zich inzetten voor de rechten van de Palestijnen wijzen er bovendien op dat door het tot antisemitisme bestempelen van legitieme kritiek op de Israëlische politiek het broodnodige open debat over de kwestie-Palestina/Israël onmogelijk wordt gemaakt. Dat is precies waar het de aanstichters van de Oorlog tegen BDS om is begonnen.
De Duitse organisaties benadrukken dat de EU pleidooien voor BDS-maatregelen tegen Israël expliciet onder de vrijheid van meningsuiting en vergadering schaart. Maken activisten zich schuldig aan bijvoorbeeld geweld of discriminatie, dan kunnen gedupeerden naar de rechter stappen. Het Nederlandse kabinet stelt zich consequent op dezelfde lijn. Op 22 augustus jl. onderstreepte het dat nogmaals in antwoord op schriftelijke Kamervragen van de SGP:
Het kabinet blijft benadrukken dat het van belang is om onderscheid te blijven maken tussen stellingname ten aanzien van het beleid van de Israëlische regering en antisemitisme. Dit is staand beleid dat het kabinet uitdraagt, zowel nationaal als internationaal. […]
De BDS-beweging roept op tot “Boycott, Divestment and Sanctions” als middel om bepaalde doelstellingen te bereiken. Waar die doelen worden nagestreefd binnen wettelijke kaders vallen ze onder de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vergadering. Deze vrijheden zijn onder meer vervat in de Nederlandse Grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Indien er incidenten plaatsvinden waarbij sprake is van discriminerende uitlatingen, haat zaaien, gebruik van of oproepen tot geweld en/of intimidatie, dan neemt het kabinet daar nadrukkelijk afstand van en is het strafrecht van toepassing.
