B’Tselem-directeur: ‘Ik sprak bij de VN omdat ik ernaar streef een mens te zijn.’
De deelname vorige week van de directeur van B’Tselem en een vertegenwoordigster van Americans for Peace Now (de Amerikaanse zusterorganisatie van de Israëlische Peace Now) aan een speciale zitting van de VN-Veiligheidsraad werd fel bekritiseerd in Israël.
Premier Netanyahu zei dat de twee organisaties zich hadden gevoegd bij het “orkest van laster” tegen Israël. Ook politici van de centrum-linkse Zionistische Unie bekritiseerden de “demonisering” van Israël, hoewel ze wel het recht op vrije meningsuiting van de NGO’s verdedigden.
Tijdens de speciale zitting, getiteld “Illegale Israëlische Nederzettingen: Obstakels voor Vrede en de Twee-Staten Oplossing”, werden alleen verklaringen afgelegd. Er werd niet gestemd over moties.Tot de zitting was opgeroepen door een aantal niet-permanente leden van de Veiligheidsraad: Egypte, Venezuela, Maleisië, Senegal en Angola. Verwacht wordt wel dat de zitting de opmaat vormt naar een, vooral door Frankrijk gepromote, vredesconferentie gepland voor later dit jaar.
Directeur Hagai el-Ad verdedigde zich tegen de aantijgingen van verraad en laster. “Ik sprak bij de VN omdat ik ernaar streef een mens te zijn”, schreef El-Ad in Ha’aretz. “Als mensen zich verantwoordelijk voelen voor onrechtvaardigheid jegens andere mensen, is het hun morele plicht actie te ondernemen.”
Een andere reden om het internationale platform van de VN te gebruiken voor zijn pleidooi aan de wereldgemeenschap een einde te maken aan de bezetting was, zei El-Ad, dat hij tot de conclusie was gekomen dat “de Israëlische maatschappij niet in staat is, uit eigen wil en zonder hulp, een einde te maken aan de nachtmerrie”.
“Wat moeten de Palestijnen doen”, vraagt El-Ad zich af. “Als ze durven protesteren is het volksterreur. Als ze oproepen tot sancties is het economische terreur. Als ze juridische wegen bewandelen is het juridische terreur en als ze zich tot de Verenigde Naties wenden is het diplomatieke terreur. Het komt er op neer dat alles wat een Palestijn doet, behalve dank u wel meester zeggen als hij ’s ochtend opstaat, terreur is. Wat wil onze regering eigenlijk? Een totale overgave of willen ze dat de Palestijnen verdwijnen? Maar de Palestijnen zullen niet verdwijnen.”
El-Ad had geen goede woorden over voor de kolonisten en de nederzettingen. “De kolonisten zijn Israëlische burgers die leven buiten de grenzen van hun land, maar toch in een eerste wereld democratie die alleen voor hen is weggelegd. Ondanks het feit dat ze illegaal zijn breiden de nederzettingen zich voortdurend uit en zijn ze alom tegenwoordig op de Westoever en in Oost-Jeruzalem.”
“Voor de Palestijnen betekenen de nederzettingen: meer checkpoints en de afscheidingsmuur. De kolonisten maken gebruik van bypass wegen die verboden zijn voor Palestijnen. Voor de Palestijnen betekenen de nederzettingen dat Palestina opgedeeld wordt in honderden geïsoleerde gemeenschappen, drijvend -of moet ik zeggen zinkend- in een zee van Israëlische overheersing. Wie verdient het om onder deze omstandigheden te leven, een halve eeuw lang?”
“Het leven onder militair bestuur betekent vooral onzichtbaar, bureaucratisch, dagelijks geweld. Het betekent dat er eindeloos vergunningen aangevraagd moeten worden., vergunningen die het Palestijnse leven van de wieg tot het graf beheersen. Israël controleert het bevolkingsregister, de werkvergunningen, wie naar het buitenland mag reizen en wie niet. In sommige dorpen hanteert Israël een lijst wie het dorp mag bezoeken, of wie welke landbouwgrond mag bewerken. Vergunningen kunnen worden geweigerd en ze moeten altijd worden vernieuwd. Elke keer als Palestijnen ademen, ademen ze bezetting. Als je ook maar iets verkeerd doet, kun je je recht op vrij reizen verliezen, je werk of zelfs de mogelijkheid te trouwen en een gezin te stichten met degene van wie je houdt.”
El-Ad viel het Israëlische rechtssysteem aan dat “georganiseerd staatsgeweld rechtvaardigt”. “Israël heeft systematisch mensenrechtenschendingen gelegaliseerd in de bezette gebieden door het stichten van permanente nederzettingen, huisvernielingen, een bouw- en planningsmechanisme dat tot doel heeft Palestijns land over te nemen en nog veel, veel meer. Het Israëlische militaire rechtssysteem, als je dat tenminste zo mag noemen, zuivert Israël routinematig van alle blaam voor honderden gevallen waarbij Palestijnen werden gedood of misbruikt.”
