Berber van der WoudeWe hebben jullie gezien, in al jullie selectieve, racistische glorie

Het waren inzichtelijke dagen.

Gewelddadige Israëlische voetbalhooligans die in onze hoofdstad om zich heen slaan met steigerpijpen en planken, dagenlang “Fuck Arabieren” scanderen en genocidale liedjes zingen, zijn baldadige toeristen. Als deze hooligans vervolgens tikken krijgen, vergezeld van racistische uitingen, zijn het ineens Joden en kwalificeert de nacht, waarin geen ambulance hoefde uit te rukken en vijf gewonden vielen, als ‘pogrom’ en zelfs ‘Kristallnacht’.

Zwijgen over de Arabierenhaat

Alle landelijke media. Vrijwel alle politici en bestuurders, van links tot rechts. Zijne Majesteit de Koning. Vele wereldleiders. Ze wisten niet hoe snel ze in de performatieve twitterpen moesten klimmen om in superlatieven de noodklok te luiden over de orgie van Jodenhaat die ze meenden te hebben gezien in de straten van Amsterdam. Zonder uitzondering kozen ze er echter voor als het graf te zwijgen over de Arabierenhaat en de genocidale ophitsing waarvan de geverifieerde beelden toen ook al urenlang over de sociale media golfden.

Ik spuug op deze selectieve verontwaardiging.

En, al is het me eerder niet in dank afgenomen, hier toch nog wat relevante context.

‘Amsterdam’ gebeurde daags nadat de Israëlische regering officieel en expliciet aankondigde Noord-Gaza etnisch te zullen zuiveren. Voor het goede begrip: dat is een gebied permanent ontdoen van zijn bewoners, door ze te verdrijven of ze te doden. Geen haan die ernaar kraaide.

“We moeten het conflict niet importeren,” zeggen mensen in reactie op spanningen die de situatie Israël-Palestina veroorzaakt op werkvloeren en in de publieke ruimte. Dat is dan vaak een verwijt aan mensen die er openlijk een punt van maken dat een volk kennelijk straffeloos wéér mag worden uitgewist.

Genocideverheerlijkende soldaten

Maar laat er geen misverstand over bestaan: de enigen die het ‘conflict’ hebben geïmporteerd, ook in de straten van Amsterdam, dat zijn onze leiders. Door decennialang geen afstand te willen nemen van een regime dat nooit geïnteresseerd was in vreedzame co-existentie en daar ook geen geheim van maakte. En door er vierkant achter te blijven staan, zelfs toen het na 7 oktober luid en duidelijk aankondigde de klus voor eens en altijd te willen klaren. Israël kon blijven rekenen op onze politieke, economische én wapensteun, terwijl het de Palestijnen en hun toekomst naar de vergetelheid bombardeerde. En hun genocideverheerlijkende soldaten kregen een warm welkom op Nederlandse bodem om hun voetbalfeestje te komen vieren.

Dat de huidige fascistoïde clowns aan de knoppen in Den Haag deze gevaarlijke pyromanie bedrijven, viel natuurlijk te verwachten. Geen kans op een racistische stok om mee te slaan laten ze immers liggen.

Maar wat een démasqué van alle traditionele media, vrijwel alle leiders op links en Zijne Majesteit “koning van alle Nederlanders” (behalve die van Arabische afkomst).

We hebben jullie gezien, in al jullie selectieve, racistische glorie.