Het debat dat dinsdagavond in de Tweede Kamer plaatsvond over de situatie in het Midden-Oosten was obsceen. Obsceen in wat er werd gezegd én in wat er niet werd gezegd. Obsceen omdat er goedkope politiek werd bedreven terwijl voor honderdduizenden in Gaza de hongerdood dreigt. Van der Burg (VVD), Kahraman (NSC) en minister Veldkamp spanden de kroon.
Een groot deel van het debat ging over minister Veldkamps brief aan EU-Buitenlandchef Kaja Kallas. Veldkamp vroeg haar na te gaan of Israël opereert overeenkomstig artikel 2, de mensenrechtenclausule, van het EU-Israël-associatieverdrag. Nederland zal, hangende de evaluatie van die clausule, de verlenging van het Israël-EU actieplan niet steunen.
Veldkamp leek trots op zijn daad. Maar gaandeweg het debat werd bevestigd wat vóór het debat al door velen werd gedacht: dat de brief niet alleen een vertragingstactiek is (want het is al lang overtuigend aangetoond dat Israël de mensenrechten op grote schaal schendt), maar ook een excuus om verder helemaal niets te doen. Veldkamp tijdens het debat: ‘Er werd mij gevraagd om vooruit te lopen op wat we nog kunnen doen en welke maatregelen eventueel nog kunnen volgen. Daar ga ik niet over speculeren. Ik richt me nu echt even op het EU-Israël-associatieakkoord en de evaluatie van artikel 2 daarvan. (…) Ik zie dat er mogelijk een kans is om met zo veel mogelijk Europese landen daarin verenigd te staan. Daar richt ik me nu op.’
Zoals The Rights Forum vorige week al vaststelde, hebben de Gazanen, die dringend voedsel en schoon water nodig hebben, daar nu niets aan. Er sterven elke dag grote aantallen mensen in Gaza en 470.000 levens worden met de hongerdood bedreigd. Als de vrachtwagens die bij de grensovergang staan te wachten niet nú gaan rijden, is het te laat. Een deel van de Tweede Kamerleden weet dat gelukkig ook. Zij waren het die de minister de vragen stelden waar een absoluut onbevredigend antwoord op kwam. Zij waren het ook die VVD-Kamerlid Eric van der Burg het vuur na aan de schenen legden.
Onder anderen Boswijk (CDA), Piri (GroenLinks/PvdA), Van Baarle (DENK), Dassen (Volt), Paternotte (D66), Dobbe (SP) en Teunissen (PvdD) vroegen Van der Burg wat coalitiepartner VVD zou voorstellen aan Veldkamp om nú te doen. Sancties? Een wapenembargo? Het EU-Israël-associatieverdrag meteen opschorten in plaats van een onderzoek afwachten? Van den Burg, verschillende keren in telkens iets andere bewoordingen: ‘Als de minister vanavond voorstellen doet waarvan ik denk dat ze eraan kunnen bijdragen dat de vrachtwagens gaan rijden en blijven rijden, krijgt hij de steun van de VVD.’
Dat de minister dat later op de avond niet zou doen, wist Van der Burg natuurlijk best. Wat er in het zogenaamde buitenparlementair kabinet achter de schermen is afgetikt, weten we natuurlijk niet precies.
Stuurde Veldkamp die brief naar Kallas wél met medeweten van schaduwpremier Wilders, om zo een een-tweetje te kunnen uitspelen met gespeelde Wilders-verontwaardiging en gespeelde Veldkamp-standvastigheid om zo Israël uit de wind te houden en de mogelijkheid te geven de genocide te voltooien? Of was Wilders’ verontwaardiging over de brief wél echt, maar bond hij in toen bleek dat het toch niets zou uithalen en vond Veldkamp zichzelf toen heel politiek gewiekst? Ooit zal bovenkomen hoe obsceen het is wat zich nu afspeelt in Den Haag, maar dát het obsceen is, staat als een paal boven water.
Nog obscener werd het toen het juist Van der Burg was die de oppositie verweet te willen scoren voor de bühne en de achterban. Terwijl het concrete, uitvoerbare voorstellen waren die de oppositie opwierp; voorstellen die inderdaad door de achterbannen, die de genocide willen stoppen, verwelkomd zouden worden. De VVD- en NSC-achterbannen zijn vast ook tevreden, maar je kunt als fatsoenlijke partij ook tegen een achterban ingaan die Israël maar blíjft steunen en de genocide blíjft ontkennen, door te gaan staan voor het internationaal recht. Dat de regeringspartijen en hun parlementariërs dat niet doen, maakt hun met de mond beleden respect voor het internationaal recht een obscene leugen.
En dat was nog maar het begin. Waar Veldkamp bij het versturen van de Kallas-brief tenminste nog onomwonden stelde dat Israël oorlogsmisdaden pleegt, kreeg Van der Burg dat woord niet over zijn lippen. Dat vaststellen, is niet aan een lid van de Tweede Kamer maar aan een onafhankelijke rechtbank, zei hij herhaaldelijk. Parlementariërs van de regeringspartijen en van SGP, CU en JA21 zijn dezelfde mening toegedaan. Daarmee verraden ze hun obscene anti-Palestijns racisme. Immers, ze hadden ook geen onderzoek en geen rechterlijke uitspraak nodig om vast te stellen dat Hamas zich in scholen of ziekenhuizen zou hebben verschuild, of voor ze sancties tegen Poetin instelden.
Dat dubbele standaarden worden gehanteerd bleek ook tijdens het deel van het debat dat over de gijzelaars ging. Terecht werd aandacht gevraagd voor Israëli’s die door Hamas worden vastgehouden. Maar op geen enkel moment werd aandacht besteed aan de meer dan 10.000 Palestijnen die onder onmenselijke omstandigheden door Israël gedetineerd zijn. Die gemarteld worden, niet zelden tot ze eraan sterven. Om hun vrijlating werd niet gevraagd. Aan hun marteling werd geen aandacht besteed, óók niet door de oppositie. Dat in Israëlische gevangenissen wordt gemarteld, dat Palestijnen zonder aanklacht of proces gedetineerd worden, is ook bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en bij Kamerleden bekend. Dat Israël geen democratische rechtsstaat met gelijke rechten voor alle burgers is, weten ook de minister en de Tweede Kamerleden. Het is obsceniteit ten top.
Verder suggereerden met name minister Veldkamp en Eric van der Burg keer op keer dat 7 oktober en Hamas grondoorzaken zijn van wat zich nu afspeelt in Palestina. We hebben geteld. 7 oktober werd in het debat 44 keer genoemd, waarvan 14 keer door Van der Burg en 13 keer door Veldkamp. De bezetting werd maar zes keer (drie keer in relatie tot Palestijns gebied in het algemeen en drie keer in relatie tot Gaza) genoemd. Aan de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van juli vorig jaar, waarin nogmaals werd bevestigd dat de Israëlische bezetting van Palestijns gebied illegaal is en beëindigd moet worden, werd slechts eenmaal, door Sarah Dobbe (SP), gerefereerd.
Dat een vrijwel voltallige Kamer het grote onrecht dat de Palestijnen nu al tientallen decennia wordt aangedaan, onzichtbaar houdt in een belangrijk debat op zo’n cruciaal moment in de Palestijnse geschiedenis en in de geschiedenis van de mensheid, is ook niets minder dan obsceen.
De genocide dendert voort. De hongerdood is voor tienduizenden aanstaande. Met de zegen van het Nederlandse kabinet en de Nederlandse Tweede Kamer. Laten we dat obscene feit weer even onomwonden vaststellen, voor de geschiedenisboeken.
