En weer verkondigt premier Netanyahu dat de Westelijke Jordaanoever ‘joods’ gebied is. Israël zal de kolonisering ervan voortzetten. De Palestijnen kunnen hun eigen staat vergeten. En de internationale gemeenschap de tweestatenoplossing.
Benjamin Netanyahu krijgt er geen genoeg van. Hij laat geen gelegenheid voorbijgaan om luidruchtig kenbaar te maken dat Israël de bezette Westelijke Jordaanoever verder gaat koloniseren en nooit meer zal verlaten. Twee weken geleden maakte Israëls premier, staande in een illegale kolonie (‘nederzetting’), een daverend statement. Nu herhaalde hij dat in een toespraak tot een bijeenkomst van Het Joodse Huis, de coalitiepartij die het geluid van de extremistische kolonistenbeweging vertolkt.
Netanyahu demonstreerde hoezeer hij zich de afgelopen jaren thuis is gaan voelen in het wereldbeeld van de partij die met beide benen stevig in het Oude Testament staat. De Westoever behoort tot het door God aan de joden beloofde land, en daarom gaat Israël door met koloniseren, zei hij:
We are building the land and we are settling it. In the mountains, in the valleys, in the Galilee, in the Negev, and yes, in Judea and Samaria (the West Bank) as well. Because this is our land. The homeland of the Jewish people. The only land promised to our forefathers. We were given the right to settle here. And we must guard it with caution.
Sinds Donald Trump zich in het Witte Huis heeft gevestigd is Israël alle schaamte voorbij. Probeerde het in het verleden nog wel de suggestie te wekken dat het bereid was tot ‘moeilijke compromissen’, die houding heeft plaatsgemaakt voor de directe claim dat de Westoever het joodse volk toebehoort op grond van een goddelijke belofte. Vrijwel dagelijks is is er wel een vooraanstaand overheidsdienaar die de boodschap publiekelijk verkondigt. Intussen verpulvert de Israëlische regering naar eigen zeggen alle records op het gebied van uitbreiding van de nederzettingen, en rollen de plannen voor annexatie van (delen van) de Westoever openlijk over de regeringstafel.
Voor de Palestijnen was in de goddelijke belofte geen plaats, en zij komen in de Israëlische plannen niet voor. Naar hun eigen staat kunnen ze wat Israël betreft hoe dan ook fluiten. Naar een eind aan de bezetting ook. Hun rechten en belangen doen er niet toe. In de annexatieplannen worden ze als speelbal gebruikt: hele Palestijnse wijken van Oost-Jeruzalem, en ook de overwegend door Palestijnen bewoonde Wadi Ara, worden achteloos over het speelbord geschoven: dan eens belanden ze aan de ene kant van de grens, dan weer aan de andere. Palestijnen die zich tegen het onrecht verzetten worden gevangengezet wegens ‘terreur’ of ‘opruiing’.
‘Terreur’ en ‘opruiing’ – het zijn begrippen die bij uitstek van toepassing zijn op de agressieve Israëlische bezettingspolitiek. Dag in, dag uit worden Israëlische kolonisten opgehitst om op Palestijnse bodem hun goddelijke gang te gaan, en worden vanuit Tel Aviv provocaties op de Palestijnen afgevuurd: aankondigingen van weer nieuwe onteigeningen van Palestijnse grond, van uitbreidingen van nederzettingen en van mogelijke annexaties, begeleid door statements over ‘joodse’ rechten op Palestijns land. Om nog maar te zwijgen van de dagelijkse terreur die onlosmakelijk verbonden is met de inmiddels vijftig jaar durende bezetting van de Westoever, Oost-Jeruzalem en Gaza. De bezetting is de meest vruchtbare voedingsbodem voor verzet, geweld, haat en radicalisering denkbaar.
De provocaties van Netanyahu en de zijnen zijn ook gericht tegen de internationale gemeenschap. Ook ditmaal blaft Netanyahu haar openlijk in het gezicht dat Israël lak heeft aan de door haar gekoesterde plannen voor een Palestijnse staat en een tweestatenoplossing. Voorzover dat niet al is gelukt, zal Israël er alles aan doen beide feitelijk onmogelijk te maken. Aan het internationaal recht, aan resoluties van de VN-Veiligheidsraad en aan internationale opvattingen over een duurzame vrede heeft Israël geen boodschap.
Hardnekkig volhardt de internationale gemeenschap in verbale protesten tegen het agressieve beleid, alsof daarvan iets te verwachten zou zijn, alsof er ooit een dag zal komen waarop Israël bereid zal zijn de kolonisering van Palestijns land terug te draaien. De internationale gemeenschap neemt zichzelf in de maling, en erger, ze laat de Palestijnen vallen als een baksteen.
Israël heeft aangekondigd binnenkort de Palestijnse dorpen Susiya en Khan al-Ahmar van de kaart te zullen vegen. De voorbereidingen zijn in volle gang, maakte de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem vandaag bekend. Het Israëlische project is een concrete toetssteen voor de intenties van de internationale gemeenschap: is zij bereid de inwoners te beschermen, of staat zij toe dat Israël beide dorpen ontruimt en sloopt, en zich daarmee, in de woorden van B’Tselem, opnieuw schuldig maakt aan een oorlogsmisdaad?
Zonder rechtvaardigheid is er in het vredesproces geen vooruitgang mogelijk.
Tineke Lodders Politica
