Schoofs reactie op Israëls barbarij in Gaza: ‘Laat de hel maar losbarsten’

De Nederlandse premier Dick Schoof reageerde afgelopen week op X op de hervatting van Israëls genocide in de Gazastrook. Wat schreef hij wel, en wat niet? Een analyse.

• Schoof noemt de hervatting van Israëls genocide ‘verontrustend en triest’. Dat doet geen recht aan de realiteit. Intussen zijn door Israël opnieuw honderden onschuldige Palestijnen vermoord, onder wie veel kinderen. Erger: Israël heeft aangekondigd zijn genocide te intensiveren. Dat is niet ‘verontrustend’, maar alarmerend en een zware schending van het internationaal recht. Het is niet ‘triest’, maar een nachtmerrie voor ruim twee miljoen Palestijnen, én voor de door Schoof zo betreurde Israëlische gegijzelden en hun wanhopige families.
• Schoof schrijft dat het in het belang is van zowel de Palestijnse als de Israëlische bevolking dat ‘alle partijen zich houden aan de afgesproken voorwaarden’. Met ‘alle partijen’ bedoelt hij Israël, zijnde de enige partij die de voorwaarden heeft geschonden. Wat hij had moeten opschrijven is dat ‘Israël zich aan de afgesproken voorwaarden moet houden’. Maar dat vermeed hij.
• Schoof noemt expliciet ‘de families van gegijzelden’ voor wie dat belang geldt. Hamas houdt nog 59 Israëli’s gegijzeld. Israël houdt bijna tienduizend Palestijnen gegijzeld. De vraag is op wie Schoof doelt. Vermoedelijk alleen op de Israëli’s. De Palestijnen die Israël in gijzeling houdt, van wie ten minste 3.405 zonder aanklacht of proces, worden steevast ‘gevangenen’ genoemd.
• Als ‘afgesproken voorwaarden’ noemt Schoof het ‘staakt-het-vuren, het vrijlaten van de gijzelaars en humanitaire hulp voor de bevolking van Gaza’. Wat opzichtig ontbreekt is de terugtrekking van de Israëlische troepen – nota bene één van de hoofdvoorwaarden. Dat is geen slip of the pen, maar een bewuste weglating.
• Schoof besluit zijn reactie met de oproep dat ‘alle partijen’ zich aan de afspraken moeten houden. Israël is echter de enige die de afspraken geschonden heeft. Dat roept als gezegd de vraag op waarom hij dat niet gewoon opschrijft.

‘Laat de hel maar losbarsten’

Waar Schoofs reactie op neerkomt is ‘Laat de hel maar losbarsten, van ons zul je geen last hebben’. Het is een carte blanche voor de Israëlische genocide die zich onder onze ogen voltrekt, en een nieuwe bevestiging van Nederlands medeplichtigheid. Want Schoof weet heel goed dat Israël zich helemaal niets van zijn rituele ‘oproep’ zal aantrekken. Zo werkt het spel tussen Nederland en Israël al decennia.

Daarom ook rept de premier met geen woord over het internationaal recht, noch over de door het Internationaal Gerechtshof tot drie maal ingestelde bindende maatregelen om genocide te voorkomen. Laat staan dat hij Israël aanspreekt op de schending ervan, of het land herinnert dat het zich voor 18 september 2025 moet hebben teruggetrokken uit bezet Palestina. Het vastpinnen van Israël op zijn verplichtingen wordt uit alle macht vermeden.

Uitzinnige proporties

Dit te meer daar het internationaal recht ook verplichtingen voor Nederland inhoudt, zoals het instellen van een handelsverbod en het staken van de militaire samenwerking met Israël – het land waarvan de minister van Defensie, Israël Katz, vorige week nog de ‘totale vernietiging’ van Gaza aankondigde.

In de Tweede Kamer stelde Schoof dat de ‘kabinetslijn’ hem weerhoudt van het veroordelen van het nieuwe Israëlische geweld. Daarmee verklaart hij de ondermijning van de rechtsorde letterlijk tot officieel regeringsbeleid, en schendt de premier – in strijd met zijn ambtseed – artikel 90 van de Grondwet. Eerder beschreven we hoe zijn kabinet Nederland medeplichtig heeft gemaakt aan de Israëlische genocide. Zo heeft de traditionele Nederlandse steun voor Israël uitzinnige proporties aangenomen.