De tragische dood van een Franse peuter in 1984 wordt in pro-Israël-kringen misbruikt om Palestijnen te beschuldigen van propaganda. Ook in Nederland wordt het nepnieuws verspreid.
Op 20 juni publiceerde de in Israël woonachtige Simon Soesan, columnist voor de website Joods.nl, op Twitter een bericht over een in 1984 vermoord vierjarig Frans jongetje genaamd Grégory. Diens dood is 37 jaar later nog altijd in nevelen gehuld. Dat was echter niet de reden voor de tweet.
Soesan wil zijn volgers doen geloven dat de dood van Grégory door Palestijnen wordt misbruikt voor propaganda. Daartoe toont hij een tweet van 21 mei, afkomstig van een zekere ‘Houria tah el Filistin’, waarin wordt beweerd dat het jongetje door Israëlische militairen zou zijn verdronken. Het betreffende jongetje is onmiskenbaar Grégory, maar wordt in de tweet Ismail Ashur genoemd.
Ernaast toont Soesan een tweede tweet met de Wikipedia-tekst over de echte Grégory, waaruit blijkt dat ‘Houria tah’ liegt. Soesan presenteert het tweeluik als ‘de waarheid’ versus ‘de leugen’. De boodschap: de Palestijnen liegen de wereld bij elkaar om Israël in een kwaad daglicht te stellen, zelfs ten koste van een vierjarig Frans jongetje.
De theorie die Soesan op 20 juni aan de man probeerde te brengen werd al op 28 mei door onderzoekers van France24 ontmaskerd als ‘fake news’ en ‘een schoolvoorbeeld van desinformatie’. Uit fraai speurwerk van Twitter-gebruikers en France24 blijkt dat sprake is van een bewuste lastercampagne, opgezet door een lid van een besloten Franse Facebook-groep genaamd Neurchi de Sionisme décomplexé, die streeft naar de ‘verheerlijking van de staat Israël en het land Israël, het eeuwige thuisland van het Joodse volk’.
Het account van ‘Houria tah’ werd speciaal voor dit doel aangemaakt en snel na de laster-tweet weer opgedoekt. Binnen de Facebook-groep ging gejuich op toen bleek dat het nepnieuws werd opgepikt door de media, en gedeeld door invloedrijke personen als de volksvertegenwoordiger Meyer Habib en de filosoof Raphaël Enthoven. De laatste bood zijn excuses aan nadat de kwade opzet op 28 mei aan het licht was gebracht.
Soesan heeft gelijk dat sprake is van een lasterlijke opzet, maar anders dan hij beweert heeft die niet tot doel om Israël in een kwaad daglicht te stellen, maar om de Palestijnen te framen als onbetrouwbare onmensen. En anders dan Soesan beweert is de laster geen productie van ‘Pallywood’, maar afkomstig uit Franse zionistische kringen.
De lasterlijke opzet blijkt verder uit het feit dat Soesan de leugen opnieuw in omloop bracht op 20 juni, ruim drie weken nadat bekend werd dat het om nepnieuws ging. Desondanks werd zijn bericht 112 keer geretweet. Zo werkt de verspreiding van desinformatie.
Op Soesans nepnieuws werd door een aantal van zijn volgers gereageerd. Geen van hen heeft in de gaten dat zij worden misleid. Tussen veroordelingen van de ‘Palestijnse opzet’ in termen als ‘walgelijk’ en ‘leugenaars’ schrijft iemand toepasselijk: ‘Het gaat erom dat mensen het willen geloven. Dan doen feiten er niet toe.’ Daarop wordt gereageerd met een aan de Palestijnen toegeschreven ‘Zweep ons op, en we zullen volgen’.
Het is de vraag of zij dat oordeel ook vellen nu bekend is dat het nepnieuws uit eigen pro-Israëlische kring afkomstig is; niet ‘Pallywood’, maar ‘Lobbywood’ – de propagandakanalen van de zogenoemde Israël-lobby – is de afzender. Een tweede vraag is hoe Soesan het misleiden van zijn volgers gaat uitleggen.
Opmerkelijk is de slechte geïnformeerdheid van Soesans volgers, die niet stopt bij hun meegaandheid met zijn nepnieuws. Tekenend is de volgende opmerking:
Ik vraag me bij dit soort berichten altijd af, als Israël werkelijk zoveel (kinder)slachtoffers zou maken als zij beweren dan zou het toch geen enkele moeite zijn om daarvan foto’s te tonen? Waarom plukken ze steeds random foto’s van internet?
Foto’s van Palestijnse kinderslachtoffers bestaan inderdaad volop. Op 28 mei plaatste The New York Times een collage op zijn voorpagina van 64 kinderen die werden gedood tijdens de recente gewelddadigheden tussen Israël en Hamas. In totaal kwamen daarbij 69 kinderen om, van wie 67 Palestijns. In een – door velen als heftig ervaren – verslag beschrijft de Times hun leeftijd, afkomst en gebroken dromen.
In mei 2020 werd bekend dat in minder dan twintig jaar 2.172 Palestijnse kinderen werden gedood. De Israëlische wandaden tegen Palestijnse kinderen – waaronder buitengerechtelijke executies, marteling, verminking en kidnapping – zijn op onze website uitvoerig gedocumenteerd.
Gevreesd moet echter worden dat al deze feiten door Simon Soesan en zijn volgers als nepnieuws zijn afgedaan.
