Concentratiekampen, deportaties en het vermoorden van Palestijnen ‘zoals in een videogame’. Dat zijn de contouren van Israëls gruwelijke plannen voor Gaza – en dat zou niemand moeten verrassen.
Begin maart 2025 zag de wereld er nog heel anders uit. Er was een – zij het dagelijks door Israël geschonden – staakt-het-vuren van kracht, en de leiders van Arabische landen hadden zich achter een Egyptisch plan voor de wederopbouw van Gaza geschaard. De kroonprins van Saudi-Arabië, Mohammad bin Salman, zou zijn warme relaties met de Amerikaanse president Donald Trump kunnen gebruiken om de VS hier ook in mee te krijgen.
Maar Israël verwierp het plan direct. Het land deed toen nog alsof het met Hamas aan het onderhandelen was om het staakt-het-vuren te verlengen en bestendigen, maar dat was een rookgordijn. Israël was altijd al van plan om de bombardementen op en bezetting van Gaza voort te zetten.
Het pijnlijke is dat westerse media en politici Israël evengoed rugdekking blijven geven, terwijl Israëlische leiders in feite heel duidelijk zijn over hun doelstelling, en dat altijd zijn geweest. Dat geldt ook voor de ontvolking van Gaza. Al in oktober 2023, nog geen maand na het begin van de genocide, lekte een beleidsrapport van het Israëlische minister van Inlichtingen uit waarin de verdrijving van alle Palestijnen uit de Gazastrook werd aanbevolen.
Kortom, als Israëlische beleidsmakers met plannen voor Gaza komen, hoe gitzwart en krankzinnig ook, kunnen we ze maar beter geloven. Als de Israëlische minister van Defensie Israel Katz – nog niet gezocht door het Strafhof maar wel verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden in Gaza – zegt dat hij een deportatiekamp wil bouwen voor 600.000 Palestijnen op de ruïnes van Rafah, moet dit uiterst serieus worden genomen.
Dit is wat Israël wil. Dit is zijn eindoplossing.
Dat blijkt ook uit uitgelekte plannen die persbureau Reuters eerder deze week heeft ingezien. De plannen zijn gemaakt door de door Israël en de VS opgezette Gaza Humanitarian Foundation (GHF), de organisatie die verantwoordelijk is voor de omstreden voedseluitdeelpunten waar Palestijnen naartoe worden gedwongen, om in veel gevallen vervolgens te worden vermoord. Het plan van de GHF spreekt van transferzones waar Palestijnen zouden worden ‘gederadicaliseerd’ en worden voorbereid op vertrek uit Gaza.
Met andere woorden: het gaat om heropvoedings- en deportatiekampen die we alleen kennen uit de donkerste periodes in de moderne geschiedenis. Het plan is in februari dit jaar opgesteld, wat maar eens te meer duidelijk maakt dat dit al lange tijd Israëls eigenlijke doel is.
Bijzonder kwalijk is de rol van het hoog aangeschreven internationale adviesbureau Boston Consulting Group (BCG). Het bureau heeft de VS en Israël geholpen bij het opzetten van de GHF en heeft een kostenraming gemaakt voor het verdrijven van honderdduizenden Palestijnen uit Gaza, blijkt uit onderzoek van de Financial Times (FT).
BCG heeft ook een privaat beveiligingsbedrijf, dat nota bene is opgericht door een consultant van BCG, zakelijk en operationeel advies gegeven over het beveiligen van hulppunten van de GHF. Bij deze hulppunten zijn al bijna 800 Palestijnen doodgeschoten. BCG werkte van oktober 2024 tot eind mei 2025 aan het project. Het bureau heeft er 4 miljoen dollar aan verdiend, al zei het na de ontstane ophef dat het dit bedrag niet zou incasseren.
Pas toen de GHF-punten eind mei geopend werden, en de toenmalige directeur van de organisatie opstapte vanwege zorgen over hoe humaan het systeem zou zijn, trok BCG zich terug uit het project.
Het is een van de meest bloedige voorbeelden van hoe het internationale bedrijfsleven verdient aan de genocide in Gaza, iets waar meer partijen niet vies van zijn. Het onderzoek van FT toont ook aan dat de denktank van Tony Blair, oud-premier van het VK en een van de verantwoordelijken voor de invasie van Irak in 2003, mee heeft gewerkt aan plannen voor het ontwikkelen van een ‘Trump Rivièra’ in Gaza.
De door Israël aangerichte verwoesting ‘biedt een kans die je maar eens in een eeuw krijgt’ om Gaza compleet te heropbouwen, schreef een medewerker van het Tony Blair Institute (TBI) in een document dat gedeeld werd met BCG en Israëlische zakenmannen. Het instituut zei later dat het niet actief had gewerkt aan plannen voor Gaza, maar slechts als ‘luisteraar’ deel had genomen aan een app-groep waarin de plannen besproken werden.
De door Katz aangekondigde plannen voor een concentratiekamp, het uitgelekte plan van GHF voor heropvoedings- en deportatiekampen en het financiële plan van BCG voor het weghalen van Palestijnen uit Gaza wijzen allemaal op één ding: de mechanisaties voor een gitzwarte eindoplossing voor Gaza – ontvolking – zijn in volle gang.
‘Een blauwdruk voor misdaden tegen de menselijkheid’, noemde een jurist de plannen van Katz in de Britse krant The Guardian. ‘Het komt neer op het verplaatsen van de bevolking naar het zuidelijke puntje van de Gazastrook ter voorbereiding op deportatie buiten de strook. Als je iemand in de context van een oorlog verdrijft uit zijn vaderland, is dat een oorlogsmisdaad. Als het op zo’n grote schaal gebeurt als [Katz] van plan is, wordt het een misdrijf tegen de menselijkheid.’
Hoewel Katz zelf niet het woord concentratiekamp in de mond nam, komt wat hij beschreef wel precies overeen met de definitie van een concentratiekamp. Dat woord mag én moet dus ook worden gebruikt.
Maar westerse media hebben er – wederom – een sport van gemaakt om dit woord te vermijden. Zo wordt er door de NOS en andere toonaangevende Nederlandse media gesproken over een ‘gesloten kamp’. Alleen De Correspondent spreekt over concentratiekampen. Trouw gebruikte concentratiekamp als citaat in een kop.
‘Woorden doen ertoe en taal is niet neutraal. Het overnemen van termen als “humanitaire oplossing” en “afgesloten stad” faciliteert de misdaad tegen de menselijkheid die het is’, schrijft Pascal Vanenburg in een opiniestuk over de berichtgeving van Nederlandse media. ‘Wie weigert te benoemen wat hier werkelijk gebeurt, maakt simpelweg ruimte voor verdere escalatie. Dit. Is. Een. Concentratiekamp.’
De Correspondent liet vorige maand ook zien hoe het bijeendrijven van Palestijnen in een concentratiekamp in het zuidwesten van de Gazastrook al lange tijd een ‘kille, berekenende’ strategie van Israël is. Met ‘evacuatiebevelen’ worden Palestijnen continue gedwongen te vertrekken. Eenmaal daar, volgt er een nieuw bevel naar weer een volgend gebied.
‘Daar worden de Palestijnen opgesloten en onderworpen aan onmenselijke omstandigheden. Op die manier kan Israël de volledige controle uitoefenen over de overlevers’, concludeert De Correspondent, die de situatie nu omschrijft als ‘de eindfase van de genocide’.
Uit de wekelijkse update over de humanitaire situatie van VN-noodhulporganisatie OCHA blijkt dat inmiddels ruim 86 procent van de Gazastrook ontoegankelijk is voor Palestijnen.
De bijna 2 miljoen Palestijnen zijn bijeengedreven in de facto concentratiekampen dicht langs de kust. Israëlische militairen hebben de opdracht om iedereen die zich buiten deze gebieden bevindt dood te schieten, of te bestoken met granaatwerpende drones. ‘Zoals een videogame’, zeggen militairen tegen het Israëlisch-Palestijnse onderzoekplatform 972+.
De Joods-Amerikaanse onderzoeker Zachary Foster verwoordde het treffend op X: ‘Tijdens mijn opvoeding werd mij altijd geleerd dat de Arabieren de Joden de zee in wilden drijven. Maar kijkt eens naar deze kaart van Gaza van OCHA: Israël drijft Palestijnen vrij letterlijk de zee in.’
En wat doet Nederland? Ook nu concentratiekampen in Gaza realiteit worden, blijven concrete maatregelen en zelfs duidelijke veroordelingen uit.
‘Wij voelen ons beschaamd. Wij, de internationale gemeenschap, hebben gefaald om ze te beschermen’, zei minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp vandaag. Maar hij had het niet over Gaza. Hij sprak de woorden uit op een herdenking van de moord op meer dan 8.000 Bosnische moslims in Srebrenica 30 jaar geleden – een genocide waar de Nederlandse staat ook medeverantwoordelijkheid voor draagt.
Ondertussen laten Veldkamp en zijn collega’s de genocide in Gaza gebeuren. Beschamend is het inderdaad.
