De Israëlische uithongering van Gaza is in volle gang, evenals de lugubere Israëlische propaganda-tactiek om niet honger, maar ziekte als oorzaak van de sterfgevallen aan te wijzen.
Tien Palestijnen zijn dinsdag in de Gazastrook omgekomen van de honger. Dat maakte het ministerie van Gezondheid vanochtend bekend. Het brengt het totaal aantal geregistreerde hongerdoden op 313, onder wie 119 kinderen. De Israëlische uithongering van de Gazastrook is in volle gang.
De laatste weken stijgt dit aantal snel. Sinds de VN-voedselwaakhond IPC vrijdag officieel een hongersnood uitriep in de Gazastrook, heeft het ministerie veertig hongerdoden geteld. Sinds Nederland op 8 augustus begon met het droppen van voedsel vanuit de lucht: 112.
Met name nadat de Europese Unie op 15 juli besloot geen maatregelen tegen Israël te nemen – er zou met Israël immers een afspraak bestaan om meer hulp toe te laten – is het dodental door honger sterk opgelopen: 245.
Deze cijfers zijn volgens onderzoekers waarschijnlijk een grove onderschatting, omdat lang niet alle doden worden geregistreerd. Het aantal dagelijkse sterfgevallen door honger is ‘duidelijk aan het toenemen’, schrijft Jeremy Konydyk, directeur van een Amerikaanse vluchtelingenorganisatie. ‘Ik vrees dat we het omslagpunt voorbij zijn en massale sterfte door honger gaan zien’.
En, zoals artsen zeggen, zelfs als Gaza nu overspoeld zou worden met voedselhulp en medicijnen, zullen veel mensen blijvende schade houden door ondervoeding.
Een van de Palestijnen die dinsdag om het leven kwam door de honger was de 17-jarige Ahmad al-Batniji. Vanwege een aandoening had hij een glutenvrij dieet en slikte hij medicijnen, zegt de Palestijnse schrijver en Pulitzerprijs-winnaar Mosab Abu Toha op X. Door de Israëlische blokkade van voedsel en medicijnen waren die niet langer voorhanden.
‘Israël heeft hem vermoord’, aldus Abu Toha.
Het is een lugubere Israëlische propaganda-tactiek om de dood van slachtoffers als Al-Batniji te gebruiken als ‘bewijs’ dat er geen sprake is van hongersnood. Hij had namelijk een aandoening; díe zou de oorzaak van zijn dood zijn, en niet honger.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu deelde er gisteren een propaganda-video over. Daarop reageerde Konydyk: ‘Mensen met een medische aandoening sterven normaal gesproken eerder van de honger. Dit is alleen moeilijk te begrijpen als je het koste wat kost niet wílt begrijpen’.
De Nederlandse Israël-propagandist Ronny Naftaniel beoefende vorige week dezelfde mentale gymnastiek. Dit nadat een uitgemergelde Palestijnse vrouw stierf in een ziekenhuis in Rome, waarheen ze voor behandeling was geëvacueerd. Naftaniel ‘onthulde’ dat ze leukemie had, en wilde zelfs een rectificatie van media die schreven dat ze aan honger was overleden.
‘Stel je voor dat iemand ging roepen dat Anne Frank niet was vermoord door de nazi’s, omdat ze in Bergen-Belsen stierf aan vlektyfus. De wereld zou ervan walgen – en terecht’, schreef Berber van der Woude, voorzitter van The Rights Forum, in reactie op LinkedIn.
‘De vraag moet niet zijn waar deze mensen precies aan overlijden’, schrijft Van der Woude. ‘De constatering moet zijn dat veel mensen die in Gaza doodgaan, ook al is het aan eerder bestaande aandoeningen, vaak volledig uitgemergeld zijn.’
Bovendien heeft Israël de behandeling van ziektes en ondervoeding in Gaza bewust onmogelijk gemaakt door geen medicijnen en babyvoeding toe te laten, systematisch ziekenhuizen te verwoesten en artsen om het leven te brengen of te ontvoeren.
Niemand kan beweren niet te hebben geweten wat Israël van plan was. ‘Het is een hongersnood waar Israëlische leiders openlijk tot opriepen’, zei Tom Fletcher, baas van de VN-hulporganisatie OCHA vorige week.
Toen de EU-leiders in juli geen maatregelen namen, maar ook toen de Tweede Kamer afgelopen vrijdag geen moties tegen Israël aannam, wist iedereen dondersgoed wat daarmee werd gefaciliteerd: meer bombardementen, meer honger, meer vernietiging en veel meer doden in Gaza.
