Waar staat de SGP precies als het gaat om de genocide in Gaza, de Israëlische bezetting van Palestina en het internationaal recht? The Rights Forum analyseerde het stemgedrag, de moties en het verkiezingsprogramma van de partij.
Nee. De SGP stelt zich op als de trouwste vriend van Israël en weigert de genocide in Gaza te erkennen. Deze vriendschap is geworteld in de orthodox-protestantse traditie en christelijk-zionistische signatuur van de partij, waarbij steun aan Israël wordt beschouwd als een Bijbelse opdracht. Hoewel de SGP in haar verkiezingsprogramma zegt het ‘oog voor het leed van de Palestijnen’ te hebben, wordt dit leed zwaar ondergeschikt gemaakt aan het ‘recht’ van Israël om zichzelf te verdedigen en aan de vervulling van Bijbelse ideologie.
De SGP is consequent in haar politieke keuzes: de partij stemde tegen élke motie die wees op genocide of die aandrong op beëindiging van het geweld. In plaats daarvan diende fractievoorzitter en Tweede Kamerlid Chris Stoffer een motie in die de aanklacht van genocide bij het Internationaal Gerechtshof expliciet verwerpt, en een tweede die Nederland oproept zich bij Duitsland aan te sluiten ter verdediging van Israël tegen die aanklacht.
Het verkiezingsprogramma bevestigt de Bijbelse steun. ‘We zien het als een Bijbelse opdracht om het joodse volk te steunen en te beschermen’, staat in het programma. De SGP wijdt geen woord aan Israëlische verantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden en extreem geweld, en waarschuwt in plaats daarvan voor ‘het pure kwaad van Hamas’ als ‘het grootste obstakel voor vrede’.
De partij is ervan overtuigd dat Israël internationaal oneerlijk wordt behandeld, omdat er onevenredig veel VN-rapporten over Israël zouden gaan, en positioneert het land als kwetsbaar en onder constante dreiging. Daarom kiest de SGP ‘onverminderd de kant van de enige democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten’. Het negeert de miljoenen Palestijnen die onder militaire bezetting en apartheid leven en zijn uitgesloten van deze ‘democratische rechtsstaat’.
Onverminderd is de steun inderdaad. In augustus 2025 zei Tweede Kamerlid Diederik van Dijk nog in debat dat Israël ‘een legitieme strijd’ voert. Een feitelijke legitimering en facilitering van de inmiddels breed vastgestelde genocide dus, en een totale ontkenning van de koloniale machtsverhouding en de realiteit van het Palestijns lijden.
Welke politieke partijen zetten zich in om de genocide in Gaza te stoppen? Welke zijn voor een wapenembargo tegen Israël? En welke erkennen Palestina? Ga naar www.gazakieswijzer.nl om meer te weten te komen over de Palestina/Israël-standpunten van zestien partijen.
Nee. Compleet het tegenovergestelde is waar: ‘Nederland gaat een intensievere samenwerking aan met Israël op defensie- en veiligheidsterrein’, zo staat in het SGP-verkiezingsprogramma. Dit zou voornamelijk zijn om het ‘Iron Dome optimaal te kunnen laten functioneren’. Ook hier wordt de retoriek van Israël als slachtoffer doorgezet.
De drie moties die de SGP op dit vlak heeft ingediend – samen met partijen als PVV, JA21 en BBB – doelen alleen op het intensiveren van militaire samenwerking en wapenhandel. Twee moties (in februari 2024 en april 2024) over het in stand houden van het F-35-programma, en nog een motie in april 2024 over het optrekken met de Verenigde Staten om Israël bij te staan in de verdediging tegen luchtaanvallen.
Ook het stemgedrag van de partij reflecteert het standpunt van een trouwe bondgenoot. Moties die vragen op een tijdelijk wapenembargo of voor het niet exporteren van wapens die ingezet worden bij schendingen van het oorlogsrecht in Gaza vinden bij SGP geen draagvlak. De partij stemt steevast tegen en misbruikt Bijbelsgedachtegoed om oorlogsmisdaden te faciliteren.
Nee. Dit standpunt staat expliciet zo in het verkiezingsprogramma: de SGP ‘is tegen elk embargo, importverbod en verbreken van economische of academische banden met Israël’.
Deze lijn heeft de SGP altijd al gehandhaafd, en trekt zij nu ook in elk opzicht door. De partij zette zich actief in tegen het onderzoek naar de Israëlische naleving van mensenrechtenverplichtingen onder het EU-associatieakkoord, omdat dit een ‘politiek instrument’ zou zijn wat zou leiden tot ‘eenzijdige’ maatregelen tegen Israël.
De enige motie die de partij op dit onderwerp heeft ingediend kwam in de nasleep van dit onderzoek, waarin de SGP het kabinet verzocht om op zoek te gaan naar alternatieve manieren om de humanitaire situatie te Gaza te verbeteren. De SGP heeft dan ook tegen elke motie gestemd die vroeg om een handelsverbod in wat voor vorm dan ook.
Daarbovenop schrijft de partij in haar verkiezingsprogramma dat het EU-etiketteringsbeleid ‘discriminatie van Israël in de hand werkt’ en ‘bedrijven in de betwiste gebieden dwarszit’. Dit beleid vereist dat producten uit de illegale nederzettingen als zodanig worden geëtiketteerd in plaats van als ‘made in Israël’, en is tot stand gekomen om consumenten ethisch te informeren over hun aankopen.
Deze nederzettingen liggen namelijk in bezet gebied, en vallen dus niet onder soevereiniteit van Israël. De lobby tegen het etiketteringsbeleid is gegrond in de overtuiging onder veel zionisten dat de Palestijnse gebieden onlosmakelijk onderdeel uitmaken van de staat Israël.
De SGP spreekt over ‘producten uit Judea en Samaria’, en niet uit ‘nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever’. Deze Bijbelse benaming voor de Westelijke Jordaanoever wordt gebruikt om Israëlische soevereiniteit over het gebied te claimen. Het gebied zou onderdeel zijn van wat door God aan de Israëlieten is beloofd.
De SGP ontkent hiermee effectief het zelfbeschikkingsrecht van de Palestijnen en gaat tegen het internationaal recht in.
Net als het niet willen handhaven van het etiketteringsbeleid, zijn bijna alle SGP-standpunten op het gebied van Palestina en Israël onverenigbaar met het internationaal recht. Dit is omdat de SGP het christelijk-zionistische Bijbels gedachtegoed boven het internationaal recht plaatst. Of in de woorden van Chris Stoffer in een debat over Gaza: ‘Soms verenigt het gruwelijke, het wettige en noodzakelijke. En dat is in dit geval zo’.
De verplichtingen onder het internationaal recht om alles te doen wat gedaan kan worden om genocide te stoppen, houdt in dat politici zich moeten inzetten voor het verbreken van banden met Israël, bijvoorbeeld door sancties, embargo’s of boycots. Deze verplichtingen laat SGP compleet achterwege. Initiatieven als BDS (Boycots, Desinvesteringen, Sancties) worden door SGP in haar verkiezingsprogramma neergezet als antisemitisch of ‘eenzijdig, contraproductief en afstraffend’. En volgens Kamerlid Diederik van Dijk zijn sancties een ‘aanmoediging voor Hamas’.
De SGP erkent niet dat Israël een bezettende macht is en is ervan overtuigd dat de Verenigde Naties een eenzijdige en overdreven kritische strijd tegen Israël voert. Zo staat er in het verkiezingsprogramma dat Nederland ‘voortaan tegen anti-Israëlische resoluties’ moet stemmen en dat ‘bevooroordeelde VN-rapporteurs’ (lees: Francesca Albanese) kritischer aangesproken moeten worden.
Het stemgedrag bevestigt ook dat de SGP zich niets aantrekt van het internationaal recht. De partij stemt tegen elke motie die vraagt om sancties of (wapen)embargo’s. Zelfs een staakt-het-vuren en toegang voor onafhankelijke waarnemers of journalisten in Gaza gaat de partij te ver.
De weinige moties (mede-)ingediend door SGP werken het internationaal recht juist tegen in plaats van dat zij deze bevorderen: bijvoorbeeld in mei 2025 over het verlengen van het EU-Israël-actieplan.
Nee. Er is geen andere partij die Israëlische inmenging in de Nederlandse samenleving zo faciliteert als de SGP. Dit komt doordat de SGP diep verbonden is met de internationale christelijk-zionistische lobby, zo legde onze documentaire ‘Een stap dichter bij het einde’ bloot.
De partij bracht het extreme Israëlische parlementslid Sharren Haskel naar Nederland om Kamerleden toe te spreken en heeft meermaals door middel van moties en Kamervragen speerpunten van deze lobby naar de Tweede Kamer gebracht.
Bijvoorbeeld in april 2024 over een verbod op de Palestijnse solidariteitsorganisatie Samidoun, in juni 2024 over het kwalificeren van steun aan Palestina als terrorisme, en in januari 2025 over subsidies aan Palestijnse organisaties stopzetten als deze niet overgaan tot erkenning van Israël. De SGP heeft ook twee moties ingediend (zie hier en hier) om de leus ‘From the river to the sea’ te categoriseren als antisemitisch of anderszins terroristisch. Deze kritiek is verre van terecht.
De SGP speelde ook een sleutelrol in de afbouw van Nederlandse steun aan UNRWA, de humanitaire VN-organisatie voor Palestijnen: de partij heeft hier maar liefst drie moties over ingediend, evenals een motie en Kamervragen die het Israëlische lobby-fabeltje van UNRWA-medewerkers als terroristen naar de Kamer bracht. De hetze tegen UNRWA is gebaseerd op het juridisch onjuiste argument dat de organisatie het Palestijnse recht op terugkeer in stand zou houden, wat als bedreigend wordt ervaren door zionisten die het ideaal van een exclusief Joodse staat voor ogen hebben.
Daarnaast barst het verkiezingsprogramma ook van de Israëlische invloeden. De SGP wil het niet erkennen van de staat Israël strafbaar stellen, het wil de zeer problematische IHRA-definitie van antisemitisme aannemen in het Wetboek van Strafrecht, en de Nederlandse integratietoets verbreden met vragen over ‘de plaats van Israël binnen de wereld’. De partij zet zich ook in voor het versterken van de academische banden tussen Nederlandse en Israëlische universiteiten.
Totale Israëlische soevereiniteit over de Palestijnse gebieden, in lijn met de christelijk-zionistische overtuiging van de partij.
De SGP is tegen erkenning van een Palestijnse staat en steunt ‘zonder hervormingen de Palestijnse Autoriteit niet’, staat in het verkiezingsprogramma. De partij is bang dat een Palestijnse zelfbeschikkingskeuze Gaza in een ‘mini-Iran of mini-Afghanistan’ zou veranderen en dat er daarom moet worden gekeken naar een ‘alternatief voor de tweestatenoplossing’. Het alternatief dat de SGP voor ogen heeft is een ‘emiratenmodel, zoals we dat kennen in de Golfstaten’. Daarbij legt de partij de nadruk op ‘vrede van onderaf’, omdat ‘afgedwongen akkoorden tot tragedies leiden’.
Tegelijkertijd zet de SGP zich hard in voor de verhuizing van de Nederlandse ambassade naar Jeruzalem, en verwijst zij naar de stad als ‘de ongedeelde hoofdstad van Israël’. Hierover heeft de partij ook twee moties ingediend (zie hier en hier). Deze stap legitimeert de Israëlische bezetting van Oost-Jeruzalem en maakt de realisatie van een Palestijnse staat onmogelijk. Je kunt je afvragen hoe verenigbaar het goedkeuren van langdurige Israëlische bezetting van Palestijns gebied is met het idee van ‘vrede van onderaf’.
Uiteindelijk komt wat de SGP voor ogen ziet neer op de vervulling van het christelijk-zionistische ideaal van een groter Israël en de wederkomst van Jezus Christus. In haar eigen woorden: ‘we bidden, mét verwachting, dat de Joden de Heere Jezus als Vredesvorst zullen leren kennen’.
