Voortdurend wordt bevestigd hoezeer het Nederlandse kabinetsbeleid ten aanzien van Palestina/Israël feitelijk neerkomt op toekijken bij de illegale Israëlische kolonisering van Palestina – en daar een graantje van meepikken.
Voortdurend wordt bevestigd hoezeer het Nederlandse kabinetsbeleid ten aanzien van Palestina/Israël feitelijk neerkomt op toekijken bij de illegale Israëlische kolonisering van Palestina – en daar een graantje van meepikken.
‘Goede vrienden’, ‘uitstekende banden’, ‘open gesprekken’ – het zijn de standaard termen waarmee opeenvolgende kabinetten de relatie tussen Nederland en Israël hebben omschreven. Vrienden onder elkaar, werkend aan de verdieping van hun relatie, aan vrede en aan de tweestatenoplossing.
Door het nieuwe kabinet wordt het beleid in het regeerakkoord als volgt omschreven:
Nederland benut de goede betrekkingen met Israël en de Palestijnse Autoriteit voor het behoud en de verwezenlijking van de tweestatenoplossing: een onafhankelijke, democratische en levensvatbare Palestijnse staat naast een veilig en internationaal erkend Israël.
In de recente begrotingsbehandeling van het ministerie van Buitenlandse Zaken onderstreepte de nieuwe minister Halbe Zijlstra (VVD) de vriendschap met Israël en de onverminderde inzet voor vrede en de tweestatenoplossing.
Opmerkelijk genoeg lieten premier Netanyahu en zijn collega-ministers de afgelopen maanden juist op luide toon weten dat de tweestatenoplossing dood en begraven is, dat de Palestijnen hun eigen staat kunnen vergeten en dat vrede alleen zal komen als de Palestijnen zich neerleggen bij hun tweederangs bestaan.
Dat is geen loze praat, zoals de facts on the ground uitwijzen. Israël is erin geslaagd om meer dan 700 duizend van zijn burgers over te brengen naar het grondgebied van de beoogde Palestijnse staat, en die onder te brengen in een groeiend aantal illegale kolonies (‘nederzettingen’). En daarmee is de Israëlische honger nog verre van gestild.
Dat werd een dag voor Zijlstra’s optreden nog eens bevestigd door de Israëlische minister Ze’ev Elkin, te gast op een conferentie over de groei van Israëls koloniseringsproject met de veelzeggende titel ‘On the Way to a Million’ (‘Op Weg naar het Miljoen’). Elkin herhaalde in niet mis te verstane bewoordingen wat de intenties van de Israëlische regering zijn:
Khalas [Arabisch voor ‘genoeg’, ‘basta’] with the story of two states. There is no other option but the state of Israel, certainly between the Jordan [River] to the [Mediterranean] sea there will be one state.
De minister stelde dat de stap naar een miljoen kolonisten slechts begrensd wordt door de koloniale bouwcapaciteit. Eén dag later bracht de Israëlische organisatie Peace Now een alarmerend rapport uit over die capaciteit. Daaruit blijkt dat Israël in 2017 tot dusver 6.742 nieuwe kolonistenwoningen op de Palestijnse Westelijke Jordaanoever (exclusief Oost-Jeruzalem) heeft gepland en er 3.154 heeft aanbesteed, een enorme toename vergeleken met 2016. Peace Now luidt de doodsklok over de tweestatenoplossing en concludeert dat Israël in hoog tempo toewerkt naar de feitelijke annexatie van het zogeheten C-gebied (‘Area C’), dat 60 procent van de Westoever omvat:
Without any official declarations, the Israeli government is preventing the viability and contiguity of a future Palestinian state, while treating lands in Area C as its own. […] Presently, the Netanyahu government is quickly advancing de-facto annexation of Area C to prevent the establishment of a Palestinian state alongside Israel.
Wie houdt wie voor de gek? Gezien de enorme discrepantie tussen het Nederlandse regeringsbeleid en de realiteit is dat een even logische als gerechtvaardigde vraag. Vast staat dat Israël Nederland voor de gek houdt, en dat Nederland zich voor de gek láát houden. Er komt geen tweestatenoplossing en er bestaat geen Israëlische intentie tot vrede of rechtvaardigheid.
Het bizarre is dat iedereen dit allang weet. De Israëlische kolonisering van Palestina is een megaproject dat al vijftig jaar in alle openheid plaatsvindt, waar door Nederlandse bedrijven aan wordt meegewerkt en door Nederlandse pensioenfondsen in wordt belegd. Nederland staat erbij, kijkt ernaar en participeert erin, zoals The Rights Forum deze maand ten overvloede rapporteerde.
Terugkijkend op vijftig jaar kolonisering moet worden vastgesteld dat het wegkijken door Israëls vrienden een cruciale succesvoorwaarde voor het koloniseringsproject is geweest. Hun passiviteit – ook ten aanzien van de noodkreten van instellingen en organisaties als de VN, de Wereldbank, Peace Now, Human Rights Watch, B’Tselem en vele andere – draagt in hoge mate bij aan het grootschalige onrecht dat de Palestijnen tot op de dag van vandaag wordt aangedaan. Het nieuwe kabinet – zoveel is duidelijk – zal die koers voortzetten. Op naar een miljoen kolonisten!
Ik koester een diepgewortelde hoop op vrede in het midden-oosten met gerechtigheid als basis.
Doekle Terpstra
Bestuurder
