De in juni aangetreden Israëlische regering zal de komende vier jaar niets doen om tot vrede met de Palestijnen te komen, stelt premier Naftali Bennett. De kolonisering van bezet gebied en de blokkade van Gaza zullen worden voortgezet.
Israël zal de komende vier jaar de bezetting van Palestijns gebied en de blokkade van de Gazastrook voortzetten en geen vredesbesprekingen voeren. Wie mocht hebben gehoopt dat de in juni aangetreden regering-Bennett zou breken met het desastreuze beleid van de voorgaande kabinetten-Netanyahu, werd door de nieuwe minister-president ruw uit die droom gewekt. Israël zet de koers-Netanyahu voort.
In een interview met The New York Times, aan de vooravond van zijn ontmoeting met de Amerikaanse president Biden, zette Naftali Bennett zijn Palestinabeleid voor het eerst publiekelijk uiteen. In wat een klap in het gezicht is van zowel de Palestijnen als de internationale gemeenschap, haalde hij rigoureus een streep door iedere hoop op vrede.
Een oplossing van de Israëlisch-Palestijnse kwestie sluit Bennett ‘voor de nabije toekomst’ uit. Zijn kabinet zal er om te beginnen niet aan meewerken, uit eigenbelang: binnen zijn brede coalitie lopen de ideeën over een oplossing principieel uiteen, en iedere bemoeienis met vredesbesprekingen leidt onherroepelijk tot de val van de regering. ‘Dat snapt iedereen’, zei Bennett.
Israël zet niet alleen de bezetting, maar ook de illegale kolonisering van bezet gebied voort. Het zal de uitbreiding van de Israëlische ‘nederzettingen’ op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem blijven faciliteren, zei Bennett: ‘Israël zal het standaardbeleid van natuurlijke groei voortzetten.’ De Palestijnse rechten op Jeruzalem wees hij botweg van de hand: ‘Jeruzalem is de hoofdstad van Israël. Het is niet de hoofdstad van andere naties.’
Ook de blokkade van de Gazastrook wordt voortgezet. Van beëindiging kan pas sprake zijn als Hamas, de feitelijke machthebber in Gaza, ophoudt zich te bewapenen en raketten en mortiergranaten op Israël af te schieten, zei Bennett. Palestijnse demonstraties bij het ‘grenshek’ en het oplaten van ‘brandballonnen’ zal Israël met zwaar geweld blijven vergelden, zoals ook dit weekend bleek; twee door ballonnen veroorzaakte branden in Israël werden met luchtaanvallen vergolden. Bennett zei bereid te zijn tot een ‘nieuwe oorlog met Hamas’ als de ‘veiligheid van Israël’ daarom vraagt.
Aan de Palestijnen en hun rechten heeft Bennett geen boodschap. Net als bij Netanyahu en de meeste andere Israëlische politici het geval is komen zij in zijn denkraam niet voor. Ze worden stilzwijgend geacht zich neer te leggen bij nog eens vier jaar bezetting en onderdrukking. Iedere vorm van verzet zal zoals gebruikelijk met geweld de kop worden ingedrukt.
Bennett zet niet alleen de Palestijnen, maar ook Den Haag en Brussel voor het blok. Tijdens een bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU met hun Israëlische collega Yair Lapid op 12 juli in Brussel, kreeg de laatste de boodschap dat de EU ‘van Israël een politiek perspectief op de beëindiging van het conflict verwacht’. De bijeenkomst was bedoeld als een ‘herstart’ van de onder Netanyahu verzuurde bilaterale relaties. De EU wil de banden met Israël verder aanhalen en tegelijkertijd ‘een route naar vrede en gerechtigheid voor zowel Israëli’s als Palestijnen doen herleven’. Uitgangspunt daarbij moet de door Brussel en Den Haag nog altijd gepropageerde tweestatenoplossing zijn.
Bennett slaat de Europese verwachting hard de bodem in. Het gevraagde ‘politieke perspectief’ komt er niet en Israël zal de tweestatenoplossing de komende jaren nog verder onmogelijk maken dan al het geval is. Opnieuw blijkt Israël niet de ‘partner for peace’ waarop de EU tegen beter weten in al jaren alle kaarten zet. Opnieuw blijkt dat het eindeloos tolereren van de Israëlische schendingen van bindende VN-resoluties, het internationaal recht en de rechten van de Palestijnen averechts werkt. Met die opstelling hebben Europa en Nederland zich medeschuldig gemaakt aan wat volgens het Statuut van Rome – het oprichtingsverdrag van het Internationaal Strafhof – oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid zijn.
Brussel en Den Haag moeten met de billen bloot. Zullen zij na 54 jaar Israëlische overheersing eindelijk de Palestijnen in bescherming nemen en de maatregelen tegen de Israëlische schendingen treffen waartoe zij onder internationaal recht verplicht zijn? Of laten ze de Palestijnen nog langer aan hun lot over, daarmee onderstrepend dat ook zij geen partners for peace zijn?
