Jos van Noord (Den Haag, 1950) is meer dan een halve eeuw journalist. Jarenlang was hij de vaste Midden-Oosten correspondent van De Telegraaf. Nog schrijft hij elke week een column, voor Waldnet in Friesland.
9 juni 2025 Lees meer overLiever schrijft Jos van Noord zijn kritiek op Israëls genocidale regime niet op: ‘want ook ik stond achter bedreigd Israel. Maar dat kan al lang niet meer.’
Je ontploft toch van woede als je bij Evangelische Tijs op onze bekeer tv weer zo’n Israel-dominee hoort! Het Tweede Gebod, dat nota bene van even zo groot belang is als het Eerste. Oeoeoe, dominee: Uw naaste als uzelve! Kern van alle christelijk geloof.
Israel, of all countries, schendt aldoor het oorlogsrecht, pleegt in Gaza aan de lopende band oorlogsmisdaden, etnische zuivering en andere grove mensenrechtenschendingen, meldt de EU buitenland commissie in een vernietigend rapport.
Europa is er allang uit. Maar onze regeringen moeten er nog over nadenken.
De holocaust zit ze dwars. Gitzwarte bladzijden in het Europese geschiedenisboek. Meer dan tachtig jaar geleden. Palestijnen hadden daar part noch deel aan, ook al zit antisemitisme, zo liegt een racistische boerendochter uit Volendam, bij Arabieren in de genen.
Zijn nabestaanden van genocide tegen Joden dan vrijgesteld van mensenrechtenplichten?
Dat je je afvraagt: kunnen die Israeli’s zichzelf ‘s ochtends thuis nog in de spiegel zien? Al die moordenaars, genocideplegers, hun handlangers en medeplichtigen. Hun gruwelleger dat jaagt op weerloze buren, dat de gebombardeerde huizen ook plundert, volgens hun eigen kranten.
Wie zwijgt stemt toe.
Dat was toch de belangrijkste boodschap van het Nationaal Holocaustmuseum: dat wij bij onrecht niet weer zouden wegkijken…
Juist degenen die ons daartoe oproepen, doen dat nu zelf.
Hoe kan de ‘beschaafde wereld’ Israel ooit nog zien als alleen een land van slachtoffers? Hoe beloofd land ontaardde in geroofd land! Hoe Israel een land werd van moordenaars, hoe zo’n beetje iedereen die daar woont tenminste medeplichtig is aan moord.
Een land dat z’n buurkinderen vermoordt, hun moeders erbij. Dat onschuldigen bombardeert, hun scholen, ook hun ziekenhuizen. Dat een hele bevolking uithongert, hulpverleners en journalisten bewust tot doelwit maakt. Dat z’n buren al tientallen jaren gijzelt, belegert, opsluit en terroriseert.
De Israeli’s die ieder ander op deze manier verachten zijn in mijn visie tenminste medeplichtig aan de massamoord.
Geen weldenkend mens met enige kennis van de moderne geschiedenis accepteert dat doortrapte Israelische mantra van 7 oktober. Alsof het drama toen begon!
Wisten die arme, onschuldige gijzelaars dan niet hoe hun land al vele decennia de directe buren gijzelt? Dat Israel de Palestijnse buren al tientallen jaren bezet, onderdrukt en terroriseert? Wat deden zij toen hun zogenaamd democratische Israel de huizen van de buren inpikte, hun olijfbomen omzaagde en hun watertoevoer afsneed? Toen hun land de menselijke waardigheid van de buren probeerde af te pakken? Of keken zij de andere kant op?
De onderdrukking, elke dag weer, telkens opnieuw. Wat deden zij tegen de oprukkende kolonisten, feitelijk gewapende terroristen, die zich al jaren schandalig misdragen op de West Bank? Lieten zij protest horen toen in Gaza miljoenen Palestijnen in de ‘grootste openluchtgevangenis ter wereld’ maar moesten zien te overleven?
Wij mochten ‘nooit meer’ wegkijken, toch?
Hoe anders moeten wij de blinde terreur van 7 oktober 2023 zien dan als een ultieme uitbraakpoging uit die openluchtgevangenis, of – om de secretaris-generaal van de VN te parafraseren: die akelige explosie van woede kwam toch heus niet uit de lucht vallen.
Wat hadden de wrede en moordzuchtige bezetters dan verwacht? Champagne?
Palestijnen vinden het internationaal recht aan hun kant. Volledig. Zij mogen zich op alle manieren teweer stellen tegen de onmenselijke bezetter van hun land, ook gewapenderhand. Als je niets meer hebt, wat heb je dan nog te verliezen? Al hun rechten zijn hen afgepakt. Maar tot hun laatste snik hebben zij het internationaal recht op verzet.
Liever schrijf ik het niet op, want ook ik stond achter bedreigd Israel. Dat kan al lang niet meer. De bedreigde, die onze steun verdiende, is met de jaren zelf tot verachtelijke genocidepleger verworden.