Een van de redenen om het visum van NRC-journalist Derk Walters niet te verlengen was, volgens een verslag in Trouw, het verwijt van de Israëlische autoriteiten dat hij in een artikel een ‘vijandig en partijdig’ beeld van de stad Hebron zou hebben gegeven. Klopt dat beeld dan niet?
De soldaten zetten de jongen tegen de muur.
Walters’ artikel verscheen in de context van een reeks aanslagen met messen, in de meeste gevallen uitgevoerd door Palestijnse jongeren. Vaak werden de aanslagplegers zonder pardon doodgeschoten, zonder dat geprobeerd werd hen op een andere manier te neutraliseren of te overmeesteren. In een aantal gevallen werden Palestijnen onder dubieuze omstandigheden gedood, zonder dat vaststond dat ze inderdaad een aanslag hadden willen plegen.
Walters beschreef in zijn krant hoe Palestijnen dit ervoeren. ‘De inwoners van Hebron geloven het eenvoudigweg niet meer als de Israëlische autoriteiten zeggen dat ze een Palestijnse messentrekker hebben doodgeschoten. Dat mes, zeggen de Palestijnen dan, is er neergelegd door de Israëliërs.’ Die beweringen komen niet uit de lucht vallen, en in tal van gevallen is zeker dat slachtoffers ongewapend waren. Amnesty International onderzocht twintig gevallen en bevestigt die conclusie.
De Israëlische General Press Office (GPO), een overheidsinstelling die onder andere toezicht houdt op de buitenlandse journalisten in Israël, was desondanks woedend over Walters’ berichtgeving en noemde die een ‘schaamteloze en dubbele leugen’.
Maar hoe ziet de realiteit in Hebron eruit? The Rights Forum ontving dit actuele reisverslag van het echtpaar Oda en Cor Hulsen uit Nijmegen. Dit is wat zij meemaakten en zagen.
Vrijdag 5 mei kwamen wij terug van een tiendaagse reis door Israël. Wij reisden, zoals wij altijd doen met z’n tweeën, met het openbaar vervoer, onder andere door Galilea, naar Jeruzalem, Bethlehem, Ramallah en Hebron. Door zo te reizen krijg je veel sneller en makkelijker contact met de bevolking dan met een georganiseerde groepsreis.
Zo waren wij dinsdag 2 mei in Hebron, een oude stad met een mooi, eeuwenoud, pittoresk centrum. Aan de rand van het centrum hebben joodse kolonisten zich min of meer boven de oorspronkelijke Palestijnse winkels gevestigd, met als gevolg dat de winkeliers vanwege allerlei schermutselingen uit hun winkels en woningen moesten vertrekken. De winkelstraat is sindsdien met hekken en prikkeldraad afgesloten.
Terwijl wij daar rondwandelden, pratend met een Palestijnse jongen die met ons, toeristen, zijn Engels wilde oefenen, kwamen vijf Israëlische soldaten aanslenteren, zoals we overal in Israël zagen zwaarbewapend.
De soldaten zetten de jongen tegen de muur.
Plotseling liepen zij op de jongen toe, grepen hem bij zijn kraag, schreeuwend ‘Where is your knive? Where is your knive?’ Ze sleurden hem naar de muur. Met zijn handen gespreid boven zijn hoofd werd hij door een soldaat gefouilleerd, twee anderen hielden hem met hun machinegeweren onder schot, nog twee anderen hielden ons in de gaten, een van hen hield ons zelfs onder schot. De jongen had niets verdachts gedaan, had geen mes en schreeuwde ‘I haven’t, I haven’t a knive!’
De soldaten lieten hem gaan. Wij stonden als aan de grond genageld, verbijsterd en geschokt. Oda had de lef om stiekem bijgaande foto te maken. Later hoorden wij van mensen: ‘Dit gebeurt hier vrijwel dagelijks. De jongen heeft geluk; nu de soldaten zien dat er toeristen toekijken, houden ze zich in!’
Er gebeuren verschrikkelijke dingen in Israël. Journalisten dienen te allen tijde de harde feiten wereldkundig te maken en zich niet door regeringen te laten beknotten en ringeloren. Juist deze en andere schokkende feiten kunnen niet vaak genoeg wereldkundig worden gemaakt. Dat zijn journalisten aan zichzelf en aan de lezers of kijkers verplicht.
De heer Derk Walters heeft onze volledige steun. Eigenlijk zou ook het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken het voor hem op moeten nemen en bij Israël moeten protesteren.
Steun ons / Met uw steun kunnen we ons blijven inzetten voor een rechtvaardige oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Helpt u ons dit doel dichterbij te brengen?
Het probleem is allang niet meer de bezetting. Het probleem is het gedogen ervan.
