Daoud Nassar leeft met zijn familie op een boerderij op een heuveltop ten zuidwesten van Bethlehem op de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever. Sinds 1991 probeert Israël hen met juridische maatregelen en (kolonisten)geweld hun land te ontnemen. The Rights Forum bezocht de familie op hun boerderij op de Westelijke Jordaanoever.
Nederzettingenvrije heuveltop
Het verhaal van de familie Nassar op deze plek begon ruim honderd jaar geleden tijdens de Ottomaans-Britse periode. Toen kocht de familie het land en liet het officieel als haar bezit registreren. Dat was destijds niet gebruikelijk aangezien het gepaard ging met het betalen van onroerendgoedbelasting. Een kleine eeuw later bleek die registratie of tabu cruciaal.
Ontmoet de familie Nassar in Rotterdam, Amsterdam of Nijmegen
Het echtpaar Jihan en Daoud Nassar met dochter Shadin. [c] tentofnations.nl
Op 6, 7 en 9 vertelt de familie Nassar haar bewogen verhaal. Geïnteresseerde zijn van harte welkom.
Zie ook onze Agenda.
Pauluskerk, Rotterdam
Donderdag 6 februari, 19.00 – 20.30 uur
Meld je aan.
Pakhuis de Zwijger, Amsterdam
vrijdag 7 februari, 19.30 – 21.00 uur
Meld je aan.
Wijkcentrum Brebl, Nijmegen
Zondag 9 februari, 14.30 – 16.00 uur
Meld je aan.
Meer informatie vindt je op de websites van de Tent of Nations en de Vrienden Tent of Nations Nederland.
Tip. De verdrijving van de Palestijnse bevolking om ruimte maken voor Israëlische nederzettingen is het onderwerp van de documentaire No Other Land, die in diverse filmhuizen te zien is.
Lees verder
Lees minder
In juni 1967 bezette Israël de Westelijke Jordaanoever. De bezetting vormde de start van de Israëlische kolonisering. Inmiddels is het land van de familie Nassar omsingeld door vijf illegale Israëlische nederzettingen waarvan de grootste, Beitar Illit, 65 duizend kolonisten telt. De boerderij ligt op de nog enige ‘nederzettingenvrije’ heuveltop in het gebied.
Etnische zuivering
De etnische zuivering die de grondslag vormt voor de kolonisering berust op de Israëlische bestempeling van Palestijns land tot ‘staatsland’. Palestijnen die niet over een officiële registratie van hun eigendom beschikken worden van hun land verdreven, ook al leven zij er al generaties. Zo wordt ruimte gecreëerd voor Israëlische nederzettingen zoals die rond de boerderij van de Nassars. Aan de voet van hun heuvel ligt het elfduizend inwoners tellende Palestijnse dorpje Nahalin dat tot dusver evenmin is ontvolkt.
In 1991 werd ook de 42 hectare land van de familie Nassar tot ‘staatsland’ verklaard. Het vormde de aanleiding tot een nachtmerrie die tot op heden voortduurt. Die begon met de gang naar de rechter waartoe het Israëlische besluit de familie dwong. Als gevolg van de Israëlische bezetting vallen Palestijnen in hun eigen land echter onder Israëlisch militair recht. Zo verschenen de Nassars voor Israëlische militairen in toga die het belang van de bezetter vertegenwoordigen.
Tegenwerking in het kwadraat
Tien jaar lang overwon de familie de ene na de andere hindernis. Toen besloot de militaire rechtbank dat de Nassars onvoldoende bewijs van hun eigendom hadden overlegd. Wat hen restte was een gang naar het Israëlische Hooggerechtshof. Daar overheerste schaamte – over het feit dat de familie gedwongen werd tot haar strijd, over alle documenten beschikte, en haar zaak inmiddels internationaal bekend had weten te maken. Maar in plaats van in het voordeel van de Nassars te beschikken, verwees het Hof de zaak in 2006 terug naar de militaire rechtbank.
Die besloot dat de familie het land opnieuw moest laten registreren. Dat zou leiden tot hoge kosten en grote inspanningen – waaronder het verzamelen van verklaringen van alle buren. Toch gingen de Nassars akkoord, op voorwaarde dat de zaak daarmee na vijftien jaar zou zijn afgedaan. Dat liep anders. Na eindeloos uitstel besloot de rechtbank dat de familie ‘niet genoeg documenten’ had ingediend. Zo werd die gedwongen een nieuw proces te starten. In 2015 werd het volgende dieptepunt bereikt toen de rechtbank beweerde dat het complete dossier was zoekgeraakt.
Agressie in plaats van faciliteiten
Zo is de in 2006 overeengekomen herregistratie nog niet gerealiseerd. Ook de zitting die op 18 december 2024 zou plaatsvinden, is weer door de rechtbank uitgesteld. Intussen hebben de Nassars – in tegenstelling tot de Israëlische kolonisten om hen heen – nog steeds geen aansluiting op het elektriciteitsnet en de waterleiding. Daarvoor is een vergunning van de bezetter vereist, die nooit wordt verstrekt. Israël beschouwt de aanwezigheid van Palestijnen in Palestina als ‘illegaal’.
Parallel aan deze nachtmerrie vielen kolonisten het land van de familie aan. In de periode van 1991 tot 2002, en opnieuw na 7 oktober 2023 werden onder meer bomen omgehakt, werden twee wegen op het terrein aangelegd, en twee containerwoningen geplaatst. Ook ontving de familie geregeld slooporders – tot en met 2017 meer dan twintig –, waarin de sloop van hun boerderij werd aangekondigd.
Vreedzaam verzet
Zo wordt de familie Nassar al ruim 33 jaar murw gebeukt door haar bezetter. Hoe houd je dat vol? Tijdens ons recente bezoek aan de boerderij ging Daoud daar uitvoerig op in:
De positieve uitkomst is dat we er nog steeds zijn en niets van ons land hebben verloren. Daarin zijn we vrijwel uniek, net als in de lengte van onze juridische strijd. Wij zijn de enige overgebleven Palestijns-christelijke familie in dit gebied. Daarnaast zijn we hier ter bescherming van het dorp Nahalin. We zijn de enige hoop voor de elfduizend Palestijnen die daar wonen.
Even uniek is de strategie die de Nassars kozen om te kunnen volharden in hun strijd. Zij besloten hun woede en frustratie over wat hen werd aangedaan om te zetten in positieve energie. Hun slachtofferschap wisselden zij in voor een actieve, constructieve en vreedzame manier van verzet. Daoud omschrijft die missie kernachtig:
We weigeren vijanden te zijn, en we weigeren te haten. We geven niet op, en we vertrekken niet. Hoe moeilijk ons dat soms ook valt.
Tent of Nations
De boerderij is doordrenkt van die positieve missie. Voor problemen zijn alternatieven bedacht, zoals zonnepanelen voor elektriciteit en opvang van regenwater voor alle dagelijks gebruik. Daarnaast besloten de Nassars hun boerderij open te stellen voor gasten uit het buitenland. Daarmee willen zij hun zorg voor het land en manier van leven overbrengen.
Anderzijds vormen internationale vrijwilligers een welkome ondersteuning bij de dagelijkse werkzaamheden, en houdt hun aanwezigheid de Israëlische kolonisten op afstand. Die aanpak bleek een succes. Sinds 2002 zijn vrijwel permanent internationale vrijwilligers aanwezig, die zonder uitzondering geïnspireerd raken door tijd bij de Nassars. Die doopten hun boerderij toepasselijk om tot de Tent of Nations. Daoud:
We willen mensen inspireren en onze manier van leven doorgeven. Kom kijken en beleef onze realiteit. En vertel erover als je weer thuis bent. Ik ben er van overtuigd dat we zo een verschil kunnen maken. Dat verklaart onze toewijding.
