Op initiatief van locoburgemeester Uwe Becker hebben B&W van Frankfurt besloten tot een boycot van de BDS-beweging. Onder het voorwendsel dat de beweging antisemitisch is beknot Frankfurt de fundamentele rechten en vrijheden van BDS-sympathisanten.
Op initiatief van locoburgemeester Uwe Becker hebben B&W van Frankfurt besloten tot een boycot van de BDS-beweging. Onder het voorwendsel dat de beweging antisemitisch is beknot Frankfurt de fundamentele rechten en vrijheden van BDS-sympathisanten.
Het besluit betekent dat organisaties en individuen die solidair zijn met de internationale BDS Movement worden gestraft en gediscrimineerd vanwege hun politieke opvattingen. Zij worden uitgesloten van gemeentelijke subsidies en kunnen geen ruimten van de gemeente meer huren, voor welke activiteit dan ook. Alle gemeentelijke organisaties en bedrijven krijgen opdracht de boycot door te voeren, en particulieren wordt dringend verzocht hetzelfde te doen. Op korte termijn zal de gemeenteraad zich nog over de maatregel buigen, maar volgens locoburgemeester Uwe Becker, initiatiefnemer tot de boycot, is zeker dat ook die akkoord gaat.
B&W van Frankfurt bedienen zich van het voorwendsel dat ook elders wordt gebruikt om de BDS-beweging in diskrediet te brengen en de kop in te drukken: haar oproepen en acties om Israël door middel van boycots, desinvesteringen en sancties (BDS) tot respect voor de rechten van de Palestijnen te brengen, zouden niets anders zijn dan een voertuig voor onvervalste jodenhaat. Hoewel de BDS-beweging antisemitisme juist expliciet veroordeelt, beschuldigt Becker haar van het tegendeel. En net als in zijn aankondiging van de gemeentelijke boycot enkele weken geleden, vergelijkt hij de beweging in een gesprek met The Jerusalem Post met het nazi-regime:
The BDS movement does not only strongly resemble the ‘Don’t Buy from Jews’ argumentation of former times of the National Socialists, but the movement is built on the same toxic ground and it is poisoning the social climate in the same dangerous way.
Het is een bewering die een aangifte wegens laster waarschijnlijk kansrijk maakt, maar Becker maakt de beweging nog meer verwijten. Zo zouden BDS-sympathisanten uit zijn op ‘de delegitimering van de staat Israël’ en daarbij ‘een omweg via antizionisme nemen om antisemitisme te verbreiden’. Dat betekent volgens Becker overigens niet dat iedere BDS-sympathisant een antisemiet is. Maar ook de niet-antisemieten werken actief mee aan het verbreiden van antisemitisme:
Not everybody who supports BDS is an antisemite him- or herself, but those who support BDS help to spread antisemitism, because BDS is an antisemitic movement.
Hoewel Beckers betoog niet uitblinkt door coherentie, is zijn centrale boodschap helder: of het nu gaat om burgers die in de winkel producten uit de illegale Israëlische kolonies (‘nederzettingen’) links laten liggen, of om mensenrechtenorganisaties die pleiten voor sancties tegen Israël, allemaal zijn zij op z’n minst verbreiders van antisemitisme. In feite wordt iedereen die ook maar oproept tot maatregelen tegen de Israëlische onderdrukking van de Palestijnen van antisemitisme beticht. Het is het favoriete en zwaarste wapen van de Israëlische regering en de internationale bezettingslobby (‘Israël-lobby’) in hun gezamenlijke War on BDS.
Met hun hetze en boycot illustreren B&W van Frankfurt hoe ver de Lobby bereid is in deze zelfverklaarde oorlog te gaan. Wordt in Israël de rechtsstaat steeds verder uitgehold om critici van Israëls Palestina-politiek tot zwijgen te brengen, in Frankfurt volgt het stadsbestuur dezelfde aanpak. Met het belasteren en boycotten van burgers en maatschappelijke organisaties vanwege hun opvattingen tast Frankfurt hun fundamentele rechten en vrijheden aan. In navolging van Israël saboteert het stadsbestuur bovendien de bestrijding van antisemitisme; door grote aantallen personen en organisaties lukraak van antisemitisme te beschuldigen, verliest dat belangrijke begrip iedere betekenis.
Het uithollen van belangrijke democratische verworvenheden om kritiek op de onderdrukking van de Palestijnen de kop in te drukken is een alarmerende internationale trend. Met name in de Verenigde Staten en een aantal Europese landen verloopt dit proces in hoog tempo. Duitsland voegt zich nu nadrukkelijk in dit gezelschap. Daar volgt München op korte termijn het voorbeeld van Frankfurt, en worden in andere steden zaalverhuurders door de Lobby onder druk gezet om geen ruimte te bieden aan ‘BDS-activisten’. In de landelijke politiek voeren onder meer de Groenen een lastercampagne tegen de BDS-beweging, die tot Nederlands protest leidde. Ook zij besmeuren BDS-sympathisanten als antisemieten.
Datzelfde doet de afdeling Berlijn van de sociaaldemocratische SPD. In mei nam zij een resolutie aan met als titel:
Gegen jeden Antisemitismus! – Keine Zusammenarbeit mit der antisemitischen BDS -Bewegung!
Tegen iedere vorm van antisemitisme! – Geen samenwerking met de antisemitische BDS-beweging!
Onder deze kop – exact dezelfde als die in München door de SPD en de christendemocratische CDU wordt gebruikt – wordt de ‘antisemitische’ BDS-beweging de boycot-oorlog verklaard. De sociaaldemocraten roepen alle partijafdelingen op zich te distantiëren van demonstraties, tentoonstellingen, bijeenkomsten en andere activiteiten waar ook de BDS-beweging is vertegenwoordigd. En daarnaast alle contacten te verbreken met organisaties die sympathie koesteren voor de BDS-campagne. Strijdlustig kondigt de afdeling aan zich ook in elders in Duitsland met de BDS-beweging te gaan ‘bezighouden’.
De woeste taal van de SPD kon niet voorkomen dat het Berlijnse culturele festival Pop-Kultur afgelopen week werd getroffen door een regen van afzeggingen. Dat gebeurde nadat bekend was geworden dat de organisatie de Israëlische ambassade had omarmd als ‘culturele partner’, in ruil waarvoor de ambassade vijfhonderd euro aan het festival bijdroeg.
Een week geleden meldde The Rights Forum dat vijf acts zich op initiatief van de Israëlische organisatie Boycott from Within hadden teruggetrokken. Dat aantal liep uiteindelijk op tot negen. De PACBI (Palestijnse Campagne voor de Academische en Culturele Boycot van Israël) dankt de negen met een online brief, die ook door iedereen die dat wil kan worden verstuurd.
Zonder rechtvaardigheid is er in het vredesproces geen vooruitgang mogelijk.
Tineke Lodders Politica
