Nederland dient de militaire samenwerking met Israël te beëindigen en druk op dat land uit te oefenen om internationale verdragen te respecteren en geweld tegen Palestijnse kinderen te stoppen. Teken de petitie van de Palestijnse Kinderrechten Coalitie om die eisen kracht bij te zetten.
Israël is het enige land ter wereld dat kinderen vervolgt in een daartoe opgetuigd stelsel van militaire rechtbanken. Elk jaar worden in de door Israël bezette Palestijnse gebieden vele honderden Palestijnse kinderen opgepakt, sommigen pas twaalf jaar oud, om binnen dat systeem te worden berecht; in 2018 waren het er 1063, in 2017 1467. Hoe dat in zijn werk gaat hebben wij uitgebreid gedocumenteerd.
De Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC) – Defence for Children Nederland, Een Ander Joods Geluid, gate48, Kairos Sabeel Nederland, The Rights Forum en Palestine Link – wil dat Nederland druk op Israël zet om een einde te maken aan de rechteloosheid waaraan dat land Palestijnse kinderen onderwerpt. Hoewel internationale verdragen Nederland verplichten tot een actieve rol, en Israël nota bene geldt als bondgenoot, is ons land tot dusver passief gebleven. Met een petitie wil de PKC die passiviteit doorbreken.
‘Palestijnse kinderen hebben recht op leven, vrij van onrecht en onderdrukking’, luidt de kop boven de petitie. Met direct daaronder een schokkend voorbeeld van dat onrecht:
Tussen januari 2018 en juni 2019 werden 72 Palestijnse kinderen gedood en raakten 9.212 Palestijnse kinderen ernstig gewond als direct gevolg van acties van het Israëlische leger.
Dat betekent dat het Israëlische leger in deze periode gemiddeld elke week één Palestijns kind doodde en er 120 ernstig verwondde. Hoe ernstig ook, die cijfers vertellen slechts een deel van het verhaal over de dagelijkse terreur waaraan jonge Palestijnen worden blootgesteld.
In een uitgebreide toelichting onderbouwt de PKC haar eis dat de Nederlandse regering in actie dient te komen – niet alleen vanuit moreel en humanitair opzicht, maar ook omdat internationale verdragen Nederland daartoe verplichten. Zo wil de coalitie dat Nederland vanwege de wandaden van het Israëlische leger de militaire samenweking met Israël beëindigt.
Eind augustus verscheen de indrukwekkende BBC-reportage Diaries of childhood in Israeli military detention. Aan de hand van de lotgevallen van een aantal kinderen brengt die in elf minuten de rechteloosheid in beeld waarmee jonge Palestijnen dagelijks worden geconfronteerd.
Onder de door de BBC gesproken slachtoffers is Ahed al-Tamimi, de jonge vrouw die acht maanden achter de tralies verdween omdat zij twee Israëlische militairen van haar terrein mepte. Die hadden even daarvoor haar neefje in zijn gezicht geschoten, maar gingen vrijuit.
Een ander slachtoffer is Husam, die vertelt hoe hij op 16-jarige leeftijd werd opgepakt en aansluitend 14 maanden in administratieve detentie werd gehouden – opsluiting zonder aanklacht of proces, op grond van ‘geheim bewijs’. De jongen doorstond eenzame opsluiting in een smerige badkamer die als cel fungeerde. Hij sliep op de vloer.
Husam had niets misdaan en wist niet waarom hij gevangen zat. Na 14 maanden werd hij zonder aanklacht vrijgelaten. De BBC vroeg de Israëlische autoriteiten om opheldering. Die antwoordden dat Husam was vastgehouden op grond van informatie die uitwees dat hij van plan was een terreuraanslag te plegen; ook zou hij Islamitische Staat (IS) steunen:
Husam was held on information ‘which showed his intention to carry out a terror attack and his support’ for the Islamic State group.
Wat die informatie voorstelt weet niemand. Evenmin heeft Israël ook maar een spat aan bewijs overlegd voor de verdenkingen. Het is dergelijke ‘geheime informatie’ op basis waarvan Palestijnse kinderen door Israëlische bezettingstroepen worden opgepakt en vastgezet.
De statistieken wijzen uit dat per juli van dit jaar 210 Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen werden vastgehouden, van wie 27 jonger dan 16. Zij maken deel uit van een totaal van 5150 Palestijnse politieke gevangenen, van wie er 460 in administratieve detentie worden gehouden.
Israëls terugkerende argument is dat kinderen als Husam ‘bedreigingen voor de nationale veiligheid’ vormen. Sahar Francis, directeur van de gerenommeerde mensenrechtenorganisatie Addameer (Prisoner Support and Human Rights Association) wijst dat argument in de BBC-documentaire met kracht van de hand. Als je midden in de nacht zwaarbewapende militairen met grof geweld een huis laat binnenvallen om een 14-jarige op te pakken, dan gaat dat niet om ‘veiligheid’, maar om onderdrukking van en controle over een hele samenleving, aldus Francis:
Arresting children is part of the system.
Het is evident dat juist Israël een ‘bedreiging voor de nationale veiligheid’ vormt van de gebieden die het nu al 52 jaar bezet houdt. Doel van het genadeloze Israëlische beleid is dat de lokale bevolking zich gedeisd houdt. Met name de jonge generatie Palestijnen wordt met geweld te verstaan gegeven dat zij zich dient te schikken in de Israëlische bezetting en kolonisering.
Die boodschap wordt ook afgegeven aan organisaties die opkomen voor Palestijnse kinderen in Israëlische detentie. Zo werd het kantoor van Addameer deze maand door Israëlische militairen overvallen en beroofd van computers en bestanden. Dat gebeurde zonder aanklacht en in het holst van de nacht.
Het probleem is allang niet meer de bezetting. Het probleem is het gedogen ervan.
Ramsey Nasr Schrijver / dichter / acteur
