Afgelopen drie dagen stierven zeker 34 Palestijnen in Gaza van de honger. Dat is doelbewust beleid waar Israël steeds ongestraft mee wegkomt – met hulp van de EU en demissionair minister Caspar Veldkamp.
Negentien Palestijnen in Gaza zijn dit weekend omgekomen van de honger. Afgelopen 24 uur kwamen daar nog zeker vijftien mensen bij. Ze zijn doelbewust uitgehongerd door Israël, die sinds het verbreken van het staakt-het-vuren in maart nagenoeg geen voedsel meer de Gazastrook in laat.
De hongersnood in Gaza heeft catastrofale proporties bereikt. Iedereen kampt er met acute voedselonzekerheid. Ruim 70.000 kinderen hebben dringend behandeling nodig voor ernstige ondervoeding. Een op de drie Palestijnen in Gaza eet dagen achter elkaar niets, zegt het Wereldvoedselprogramma. Mensen vallen van de honger flauw op straat.
Maar volgens de Europese Unie is de situatie een stuk rooskleuriger. EU-buitenlandchef Kaja Kallas kondigde op 10 juli een akkoord met Israël aan over het toelaten van humanitaire hulp in de Gazastrook. Volgens haar waren er vorige week al ‘positieve signalen’ over toegenomen hulpleveringen.
Op 15 juli, de dag dat de 27 Europese ministers van Buitenlandse Zaken bijeen kwamen in Brussel om te beslissen over EU-sancties tegen Israël, deed demissionair minister Caspar Veldkamp daar een schepje bovenop. Er waren de dag ervoor al 180 vrachtwagens vol noodhulp in Gaza gearriveerd, beweerde hij.
Kortom: volgens Kallas en Veldkamp ging het de goede kant op, dus waren Europese maatregelen tegen Israël nu niet nodig. Dat was ook de gezamenlijke conclusie van de Europese ministers die dag.
Maar het was allemaal een rookgordijn: niemand heeft de 180 vrachtwagens gezien, er komt sindsdien niet meer hulp Gaza binnen en de bombardementen verhevigen. Sinds 15 juli heeft Israël meer dan 600 Palestijnen gedood. Door Israël geen sancties op te leggen, heeft de EU het land effectief groen licht gegeven om door te gaan waar het al 21 maanden mee bezig is: het uitroeien van de Palestijnse bevolking van Gaza.
Laat er geen verwarring over zijn: de huidige hongersnood in Gaza is het beleid van Israël – die daar telkens weer ongestraft mee wegkomt.
Een nieuw dieptepunt werd bereikt in mei, toen de door de Verenigde Staten en Israël opgezette Gaza Humanitarian Foundation (GHF) alle voedseldistributie overnam. De ‘hulp’ die via de GHF wordt uitgedeeld, is bij lange na niet genoeg en kost meer levens dan dat het redt. Vanaf het begin was duidelijk dat de distributiepunten van de GHF in feite massa-executieplaatsen voor Palestijnen zijn, waar het Israëlische leger inmiddels duizenden op hulp wachtende mensen heeft neergeschoten.
Het extreme tekort aan noodhulp heeft ook een enorme impact op de medische zorg in Gaza. Medewerkers van het Nasser-ziekenhuis in Khan Yunis zeiden vrijdag dat er niet genoeg infuusvloeistof meer was om de enorme aantallen ondervoede patiënten voedingstoffen toe te dienen. ‘Van baby’s tot ouderen, ze stortten in van uitputting en honger.’ Het ministerie van Gezondheid in Gaza waarschuwde die dag dat er ‘ongekende aantallen’ uitgehongerde mensen bij de spoedeisende hulp werden binnengebracht.
Zaterdag stopte het Palestijnse ministerie van Gezondheid door het voedselgebrek met het uitdelen van maaltijden aan ziekenhuisstaf, vertelde een arts aan het nieuwsmedium Drop Site. ‘Zorgverleners zijn nu zelf uitgeput en zullen zo niet langer in staat zijn patiënten te behandelen.’
Tegelijkertijd staan honderden trucks vol voedsel langs de grens met Gaza. Israël weigert ze binnen te laten. UNRWA zegt voor drie maanden voedsel voor de hele bevolking van Gaza net buiten de enclave te hebben klaarstaan.
Wanneer er wel wat goederen binnenkomen, maakt Israël gretig gebruik van de kans om een nieuw bloedbad aan te richten. Zondag kwamen er vanuit Israël 25 vrachtwagens van het Wereldvoedselprogramma de Gazastrook in. Toen uitgehongerde Palestijnen het konvooi naderden, openden Israëlische militairen het vuur. Ze vermoordden daarbij 79 Palestijnen.
Het Wereldvoedselprogramma roept de internationale gemeenschap dringend op zich in te zetten voor het hervatten van voedselleveringen voor de uitgehongerde bevolking van Gaza.
En daar gaat het faliekant mis. Want een belangrijke speler in die internationale gemeenschap, de Europese Unie, wekt de indruk dat Israël echt wel goede stappen zet – en praat daarmee Israëlische propaganda na.
Over de 180 vrachtwagens van Veldkamp: VN-hulporganisatie OCHA meldde in haar laatste rapport slechts 20 vrachtwagens van het Wereldvoedselprogramma (WFP) op 11 en 12 juli. De Egyptische minister van Buitenlandse Zaken Badr Abdelatty zei een dag voor Veldkamps bewering dat er op de grond ‘niets aan de situatie was veranderd’. De Noorse hulporganisatie NRC krijgt al twee maanden geen enkele vrachtwagen Gaza in en ziet ook geen enkele verbetering.
Hoe Veldkamp aan zijn informatie kwam, zei hij er niet bij, maar het lijkt rechtstreeks uit de Israëlische propagandamachine te komen. De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gideon Sa’ar – vertegenwoordiger van een regime dat genocide pleegt – was voorafgaand aan de vergadering van Europese ministers op 15 juli doodleuk uitgenodigd in Brussel. Het mag worden aangenomen dat Sa’ar daar ook met Veldkamp gesproken heeft.
Teruggekeerd in Israël bedankte Sa’ar de Europese landen die sancties hadden tegengehouden en sprak hij trots van een diplomatiek succes.
Veldkamp heeft eerder gezegd dat hij overwoog Nederlandse maatregelen te nemen tegen Israël, als de EU-landen hier niet gezamenlijk mee zouden komen. Maar sinds het besluit van de EU hult hij zich daarover in stilzwijgen. Het is moeilijk een andere conclusie te trekken dan dat Veldkamp simpelweg geen maatregelen tegen Israël wíl nemen, ondanks de voltrekkende genocide.
De boodschap van de EU en van Veldkamp aan Israël is glashelder: ga maar door.
Dat Nederland gisteren samen met 24 andere landen een verklaring ondertekende die opriep tot een einde aan de ‘oorlog in Gaza’, doet daar niets aan af. De tijd van woorden is voorbij, en toen er vorige week daadwerkelijke maatregelen op tafel lagen, wilde Veldkamp daar niet aan. Wanneer heeft hij eindelijk genoeg van Palestijnse doden?
