Door de Israëlische blokkade van de Gazastrook voltrekt zich daar in alle stilte een onomkeerbare humanitaire ramp. Mensen sterven, de economie is ingestort en het milieu loopt onherstelbare schade op. De grote vraag: waarom grijpt de wereld niet in?
Door de Israëlische blokkade van de Gazastrook voltrekt zich daar in alle stilte een onomkeerbare humanitaire ramp. Mensen sterven, de economie is ingestort en het milieu loopt onherstelbare schade op. De grote vraag: waarom grijpt de wereld niet in?
Palestina- of Midden-Oosten-moeheid is wellicht één verklaring voor de stilte. Maar ik vermoed dat ongemak ook meespeelt. Het is namelijk een man made crisis en die is niet op te lossen met een giro-actie. Er is politieke actie nodig. En wel nu direct.
Sinds Hamas er ruim tien jaar geleden aan de macht kwam, heeft Israël de Gazastrook bestempeld als ‘vijandig gebied’. In strijd met internationaal recht worden de twee miljoen inwoners onderworpen aan een militaire blokkade, met desastreuze gevolgen voor zorg, economie en milieu. De inwoners zitten als ratten in de val.
Vorige maand was ik in de Gazastrook om met de Stichting Kifaia een medische hulporganisatie te bezoeken. Medicijnen zijn er vaak niet voorhanden of onbetaalbaar. Door stroomtekort kan medische apparatuur vaak niet worden gebruikt. Een week voor ons vertrek plaatste Siham, een vriendin uit Gaza, een noodkreet op Facebook voor morfine voor haar aan kanker lijdende moeder. Siham stuurde me scans van de medische papieren in de hoop dat ik daarmee aan morfine kon komen. Maar geen arts mag morfine voorschrijven voor een patiënt die hij niet gezien heeft.
Sihams moeder is inmiddels overleden. Siham kon daar niet bij zijn. Zij woont in Australië en de grens blijft ook voor haar dicht.
Een andere vriendin, Dima, moet toezien hoe haar tante Yasmeen steeds zieker wordt. Ook zij heeft kanker. Yasmeen moet voor behandeling de Gazastrook uit, maar krijgt van de Israëlische autoriteiten geen toestemming. Alle patiënten tussen de 16 en 55 jaar moeten een langslepende ‘veiligheidscheck’ doorlopen voordat ze eventueel toestemming krijgen. Dima’s tante wacht al sinds januari.
Ik heb twee jaar in de Gazastrook gewoond. Inmiddels hebben vrijwel al mijn vrienden en oud-collega’s zo’n drama meegemaakt in hun familie. Overigens is Egypte medeplichtig door het afsluiten van zijn grens met Gaza. De Palestijnse Autoriteit doet in haar conflict met Hamas ook een duit in het zakje door haar bijdragen aan Gaza’s zorgkosten en elektriciteit te verminderen.
In 2005 verliet Israël de Gazastrook. Onder internationaal recht is het gebied echter nog steeds bezet omdat Israël er ‘effective control’ uitoefent. Onder andere de VN-Veiligheidsraad en het Internationaal Strafhof laten er geen twijfel over bestaan: de bezetting duurt voort. Internationaal recht is heel duidelijk: de bezetter is verplicht om in de basisbehoeften van het bezette volk te voorzien.
Wie durft Israël tot de orde te roepen? Zonder politiek handelen zal de blokkade blijven voortduren, met alle gevolgen van dien. Dat is de ongemakkelijke waarheid.
Dit artikel verscheen eerder in het Algemeen Dagblad. De Palestijnse namen die erin voorkomen zijn gefingeerd.
Zonder rechtvaardigheid is er in het vredesproces geen vooruitgang mogelijk.
Tineke Lodders Politica
