De wereld is medeplichtig aan de dood van Shireen Abu Akleh

Gisterochtend werden we wakker met het verschrikkelijke nieuws over de moord op de vermaarde Palestijnse journaliste Shireen Abu Akleh. Ik ken Shireen sinds halverwege de jaren negentig. Nog voor zij haar carrière bij Al-Jazeera begon waren we collega’s bij Miftah, een door Hanan Ashrawi opgerichte ngo die dialoog en democratie propageert.

Sinds de oprichting van de zender, 24 jaar geleden, was Shireen het gezicht van Al-Jazeera in Palestina. Met haar reportages drong ze elk Palestijns huis binnen – speaking truth to power. Gedurende haar hele carrière bracht ze onvermoeibaar de wreedheden aan het licht die het Palestijnse volk door het Israëlische koloniale regime worden aangedaan.

Shireen werd vermoord door de Israëlische bezettingstroepen toen zij verslag deed van de Israëlische inval in Jenin. De autopsie wees uit dat ze door Israëlisch vuur werd gedood. Ze werd in het gezicht geschoten terwijl ze een helm en kogelvrij vest droeg met een duidelijke tekst ‘PERS’, waardoor haar status als journaliste onmiskenbaar was. De journaliste Shireen werd door haar moordenaar dus niet op de korrel genomen ondanks, maar juist omdat zij journaliste was. Het aanvallen van journalisten is een oorlogsmisdaad die gevolgen hoort te krijgen.

Na haar dood deed de Israëlische politie een inval in haar huis in Jeruzalem, en werd zelfs getracht te verhinderen dat haar rouwende familie en vrienden daar bijeenkwamen.

Shireen gold en geldt als Palestijns symbool, als onbevreesd verkondiger van de waarheid over de misdaden van de Israëlische bezetter tegen ons volk. Heel Palestina is in shock en rouwt om haar. Haar vrienden en haar collega’s van Al-Jazeera in Ramallah eerden haar, en mensen gingen de straat op uit protest tegen de op haar gepleegde moord.

Shireen was overigens niet het enige slachtoffer van het Israëlische geweld van woensdag; ook twee Palestijnse jongeren werden gedood. Dit jaar werden al 13 Palestijnse kinderen gedood. De Palestijnen leven in een staat van constant verlies; steeds opnieuw hebben zij doden te bewenen; steeds opnieuw moeten zij hun dochters en zonen begraven.

De Palestijnen schreeuwen de wereld toe: wij zijn net zo menselijk als ieder ander volk! Ons leven en dat van onze dochters en zonen doen ertoe! Wij eisen dat verantwoording wordt afgelegd. De voortdurende oorlogsmisdaden tegen ons volk moeten stoppen. De totale straffeloosheid van de Israëlische daders moet stoppen. En de oorverdovende stilte van de internationale gemeenschap moet stoppen. Als Palestijnen hebben wij het gevoel dat de wereld ons in de steek heeft gelaten! Wij hebben bescherming, verantwoording en gerechtigheid nodig.

En nu we ons geliefde icoon Shireen en twee jongeren moeten begraven, herinneren we de wereld aan de bittere waarheid dat zwijgen over oorlogsmisdaden gelijkstaat aan medeplichtigheid.