Bij een poging een generator in beslag te nemen schoten Israëlische militairen de buurman van de Palestijnse eigenaar in zijn nek. Het geweld illustreert het Israëlische beleid om iedere Palestijnse ontwikkeling in bezet gebied in de kiem te smoren. Daarvoor zetten de Israëlische autoriteiten nu ook verklikkers in.
Op de Westelijke Jordaanoever begon het nieuwe jaar met een vertrouwd tafereel: Israëlische militairen probeerden in Masafir Yatta een generator in beslag te nemen, waarna het tot een schermutseling kwam tussen vier Palestijnen en vijf Israëlische militairen. Het pleit werd beslecht met een kogel: van dichtbij werd de buurman van de Palestijnse eigenaar van de generator in zijn nek geschoten. Hij overleefde de aanslag, maar zal naar verwachting voor de rest van zijn leven verlamd zijn.
Daarop volgde een tweede vertrouwd tafereel: de Israëlische autoriteiten probeerden het voorval met fake news wit te wassen. Zij verzonnen dat de militairen door 150 Palestijnen met stenen waren bekogeld en in de lucht hadden geschoten om de meute tot bedaren te brengen. Het Israëlische dagblad Haaretz beschreef de Israëlische reactie als volgt:
The military said a ‘violent riot’ involving 150 Palestinians and featuring ‘mass stone throwing’ had developed during a routine operation to evacuate an illegally constructed building, and that troops used riot control measures and shot into the air.
Wat de Israëli’s zich kennelijk niet realiseerden is dat de schermutseling werd gefilmd. In de op Twitter geplaatste video zijn geen 150 Palestijnen te zien, maar in eerste instantie slechts vier, onder wie de buurman van de eigenaar van de generator, die te hulp was geschoten en probeerde het kostbare bezit te beschermen. Met stenen wordt niet gegooid en geen van de Palestijnen is gewapend; het latere slachtoffer is zelfs blootsvoets.
Ook is duidelijk dat er geen waarschuwingsschoten zijn gelost. Het eerste schot wordt van slechts enkele meters afstand gericht op het Palestijnse slachtoffer afgevuurd; de vermoedelijke schutter is in de video even in beeld [vanaf 0’19’’, linksboven]. Later valt nog een tweede schot. Getuigen verklaarden dat ook de auto die de neergeschoten Palestijn naar het ziekenhuis vervoerde zou zijn beschoten. De Israëli’s vertrokken zonder medische hulp te verlenen en met achterlating van de generator.
Het is onvoorstelbaar dat een staat zijn leger inzet om een generator van een burger in beslag te nemen, maar voor Israël is dat business as usual. Het naar eigen zeggen ‘meest morele leger ter wereld’ rukt met grote regelmaat uit om de Palestijnse bevolking van haar bestaansmiddelen te beroven. In 2019 werden zevenhonderd Palestijnse bulldozers, graafmachines, waterpompen en ander materieel in beslag genomen. En dat is nog maar een flard van de grimmige dagelijkse realiteit van de Palestijnse bevolking.
Zo werden in 2020 door Israël in bezet gebied 846 Palestijnse huizen, werkplaatsen, schuren en andere bouwwerken gesloopt. Sinds 2009, het jaar waarin de VN de sloop is gaan registreren, staat de teller op 7.246. Ten gevolge daarvan werden 10.932 Palestijnen dakloos gemaakt of van hun land verdreven, van wie 996 in 2020.
Onder hen was de 24-jarige Harun Abu Aram, inwoner van het dorp Al-Rakeez, dat deel uitmaakt van het cluster dorpen in de South Hebron Hills dat bekendstaat als Masafir Yatta. Op 25 november 2020 sloopten de Israëlische autoriteiten daar diverse huizen en schuren, alsmede de watertoevoer. Ook het familiehuis van Abu Aram werd vernietigd.
Sindsdien werken de eigenaren hard aan het herstel van de gesloopte bouwwerken. Op 1 januari werd dat ruw onderbroken toen vijf Israëlische militairen de generator van Abu Arams buurman in beslag namen. De daarop volgende gebeurtenissen zijn vastgelegd in de hierboven beschreven video. Na zijn huis verloor Harun Abu Aram bijna zijn leven.
Vermoedelijk zal het daar niet bij blijven. Op korte termijn wordt een uitspraak verwacht van het Israëlische Hooggerechtshof met betrekking tot Israëls voornemen acht dorpen in Masafir Yatta te slopen en de ruim duizend Palestijnse inwoners, onder wie Abu Aram, uit hun leefgebied weg te sturen. Volgens Israël zijn de dorpen ‘illegaal gebouwd’ in een Israëlisch militair oefengebied, bekend als Firing Zone 918. Hoewel de dorpen allang bestonden toen Israël het gebied in 1980 tot militair terrein bestempelde, wordt de kans dat het hof instemt met de etnische zuivering groot geacht.
Afgelopen september beschreven wij de geëscaleerde Israëlische politiek ten aanzien van de bezette Palestijnse Westelijke Jordaanoever. Centraal daarin staat de overname van het zogenoemde C-gebied (Area C), dat 61 procent van de Westoever en vrijwel alle Israëlische kolonies (‘nederzettingen’) omvat. Afgelopen zomer trachtte Israël een groot deel van het gebied formeel in te lijven, te ‘annexeren’. Onder internationale druk zag het daar vooralsnog vanaf.
In bijeenkomsten van de Israëlische Commissie van Buitenlandse Zaken en Defensie werd het bebouwen door de Palestijnen van het C-gebied – hun eigen land – omschreven als een poging om de illegale Israëlische kolonisering te ‘wurgen’. Daarbij werden termen als ‘territoriale terreur’, ‘kanker’ en ‘virus’ gebruikt. Aan het tegengaan van Palestijnse bebouwing, omschreven als een ‘strijd’ en een ‘oorlog’, wordt meer dan ooit prioriteit toegekend.
Zo ontving het nieuwe ministerie voor Kolonistenzaken vijf miljoen euro voor het in kaart brengen van ‘ongeautoriseerde Palestijnse constructies’. Afgelopen week werd bekend dat dit budget wordt besteed aan een uitgebreid systeem van verklikkers: Israëlische kolonisten ontvangen subsidie voor het optuigen van ‘inspectie-patrouilles’ in bezet gebied, waaruit salarissen, voertuigen, drones, luchtfotografie en afrasteringen betaald kunnen worden.
Het uitgesproken doel van het Israëlische beleid is het tegengaan van iedere vorm van Palestijnse ontwikkeling. De Palestijnse samenleving in het gebied wordt als het ware gewurgd. Ook de sloop van Palestijnse scholen past in dat beleid.
Als fundament onder het beleid hebben de Israëlische bezettingsautoriteiten voor de Palestijnse bevolking van het C-gebied een vergunningenstelsel opgetuigd. Elke Palestijn die op zijn eigen land een huis, toilet, schuur, stal of omheining wil bouwen, of elektriciteit of een waterleiding wil aanleggen, dient daarvoor over een Israëlische vergunning te beschikken. In de praktijk worden die vergunningen echter slechts bij zeer hoge uitzondering verstrekt.
Onderzoek van de Israëlische mensenrechtenorganisatie Bimkom wijst uit dat van 2016 tot 2018 door Palestijnen 1.489 aanvragen voor een bouwvergunning zijn ingediend, waarvan er slechts 21 zijn gehonoreerd. Dat komt neer op 1,4 procent. In dezelfde periode werden door de Israëlische autoriteiten 2.147 slooporders voor ‘illegaal gebouwde’ Palestijnse bouwwerken uitgevaardigd.
