Terwijl van veel kanten kritiek wordt geleverd op het weren van drie kritische joden bij een politiek debat door het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), doet die organisatie er nog een schepje bovenop.
Het besluit van het CIDI om vier personen – drie van hen van joodse komaf en twee werkzaam voor The Rights Forum – te weren van een debat met minister Sigrid Kaag heeft veel stof doen opwaaien. Zondag meldden wij dat Gerard Jonkman en Martijn de Rooi van The Rights Forum, voorzitter Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid en blogger/journalist Maarten Jan Hijmans de toegang tot het debat was ontzegd. De vier waren al weken geleden door de minister uitgenodigd. Reden voor de boycot was dat zij kritisch zijn over het opereren van het CIDI.
Veel media besteedden aandacht aan de kwestie. Onder andere NRC, Algemeen Dagblad, NOS, Reformatorisch Dagblad, Parool, Telegraaf, Joop.nl, The Post Online, NL Times en het blog DutchTurks publiceerden er over.
Op sociale media werd de CIDI-boycot van veel kanten bekritiseerd. Het buitensluiten van wat al snel ‘de bende van vier’ ging heten is een schoffering van de vrijheid van meningsuiting, was de teneur. De kritiek werd eloquent verwoord door voormalig VVD-Kamerlid en Kamervoorzitter Frans Weisglas. In enkele tweets hekelde hij de ‘censurering van de gastenlijst’ en de ‘manipulatie van de dialoog’ door het CIDI. Verder schreef hij:
Ik dacht altijd dat het CIDI voor dialoog met andersdenkenden open stond. Nee dus. Schande. En zeer onwellevend gasten van het ministerie te weren.
Zeer lezenswaardig is de reactie van Maarten Jan Hijmans, een van de geweigerden, op zijn blog Abu Pessoptimist. In een persoonlijk verhaal beschrijft hij hoe het CIDI in de loop van decennia is veranderd van een min of meer genuanceerde ‘polderlobbyclub’ in een ‘pitbull’ die het agressieve geluid van de Israëlische regering verkondigt en iedere dialoog onmogelijk maakt. Sinds het aantreden van Hanna Luden als directeur is het CIDI nog verder geradicaliseerd, schrijft hij:
Onder haar ging een drietal jonge medewerkers aan de slag, van huis geen van allen joods (al is Van Koningsveld het onlangs geworden), die hun gebrek aan kennis van het Midden-Oosten goed maakten met hun niet aflatende ijver om alles wat Israël roept minimaal drievoudig te versterken, het Forum voor Democratie binnen te halen, racisten op Israël-reizen te sturen, en intussen kwistig met de kwalificaties ‘terrorist’ of ‘antisemiet’ te strooien.
Zoals we al in onze nieuwsbrief meldden uitte ook minister Kaag kritiek. Aan het eind van haar toespraak zei ze het CIDI-besluit te betreuren en te hebben overwogen ook zelf niet te verschijnen:
Deze bijeenkomst is ook een mooie gelegenheid om mensen met verschillende standpunten, maar evenzeer verenigd in hun zoektocht naar een oplossing, met elkaar in gesprek te laten gaan op een respectvolle wijze. Ik heb dan ook overwogen vandaag af te zeggen. Het bij voorbaat uitsluiten van personen op basis van hun standpunten is principieel onjuist en onwenselijk voor een volwaardige discussie.
Uiteindelijk besloot de minister toch naar de bijeenkomst te gaan, zodat zij de kwestie met de aanwezigen kon bespreken:
Een annulering had dat onmogelijk gemaakt en dat is het laatste dat ik zoek.
Interessant was natuurlijk hoe het CIDI op alle commotie zou reageren. Zou die aanleiding zijn tot enige bezinning? Het antwoord was een overtuigend ‘nee’. Het CIDI deed wat het altijd doet, en waar het om te beginnen zoveel kritiek mee losmaakt: het beschuldigde en het loog.
De leugen kwam van voorzitter Ron Eisenmann. Op Twitter schreef hij dat Jonkman, De Rooi, Hamburger en Hijmans zijn geweigerd omdat zij het CIDI ‘een fascistische organisatie’ hebben genoemd:
We hebben enkel lieden de toegang geweigerd die Cidi een fascistische organisatie noemen. Daar is geen dialoog mee mogelijk.
Wij dagen het CIDI, en Eisenmann in het bijzonder, uit deze beschuldiging hard te maken. Wanneer en waar hebben de vier geweigerden het CIDI een ‘fascistische organisatie’ genoemd?
Eisenmann gebruikt zijn leugen als opstapje om de schuld voor het ontbreken van een ‘dialoog’ neer te leggen bij de vier personen die door het CIDI van het debat met minister Kaag werden uitgesloten. Ter opfrissing van het geheugen: The Rights Forum is een groot voorstander van open en respectvol debat en heeft het CIDI meermalen uitgenodigd voor een publieke discussie. Op die uitnodigingen is nooit gereageerd. Niettemin, en ondanks de leugen van Eisenmann en de weigering van het CIDI medewerkers van The Rights Forum toe te laten tot het debat met minister Kaag, blijft onze deur open staan voor debat en dialoog.
CIDI-directeur Hanna Luden tapte uit het hetzelfde vaatje, maar drukte zich algemener uit. Tegen NRC zei ze dat minister Kaag door het CIDI is gelast haar uitnodigingen aan de vier in te trekken ‘omdat zij het CIDI voortdurend aanvallen en zwart maken’.
Met dit ‘aanvallen en zwart maken’ bedoelt Luden dat wij aan de kaak stellen wat er in onze optiek niet deugt aan het CIDI. Zoals het voortdurend aanvallen en zwart maken van mensen met behulp van leugens en verdachtmakingen zoals die van Ron Eisenmann. Minister Kaag kan ervan meepraten: bij haar aantreden viel haar een ongenadige lastercampagne ten deel, waarin het CIDI een stuwende rol speelde.
Wij zijn van mening dat het CIDI ook vanwege zijn eenzijdige politieke lobbywerk een giftige rol speelt in het Palestina/Israël-debat. De organisatie bewijst lippendienst aan de tweestatenoplossing, maar dient – zoals ook Maarten Jan Hijmans constateert – in de praktijk de agenda van Israël, waarmee die oplossing onmogelijk wordt (of al is) gemaakt. Of het nu om de status van Jeruzalem, de voortwoekerende Israëlische kolonisering, de Palestijnse vluchtelingen, de hetze tegen de UNRWA of de situatie in Gaza gaat, het CIDI vertegenwoordigt bovenal het perspectief van Israëls onverzoenlijke establishment.
Net als dat establishment legt het minachting aan de dag voor de Palestijnen en hun rechten, en daarmee voor de universele mensenrechten en het internationaal recht. In de opvatting van The Rights Forum vormen die juist het noodzakelijke fundament voor de ‘rechtvaardige, duurzame en alomvattende vrede’ die de internationale gemeenschap nastreeft. En bovendien een onmisbare pijler onder wat we in de westerse wereld aanduiden als moderne beschaving.
Even zorgwekkend vinden wij de koppeling die wordt aangebracht tussen Israëls bezettingspolitiek en joodse belangen en rechten. Veel Israëlische politici hameren erop dat de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem op historisch-religieuze gronden ‘het joodse volk’ toekomen. Daarmee wordt de gevaarlijke indruk gewekt dat de illegale Israëlische bezetting en kolonisering niet een Israëlische, maar een joodse onderneming is, waarop alle joden aangesproken kunnen worden. Die notie klinkt ook bij het CIDI door – wij wezen er eerder op. Opgemerkt zij dat het in joodse schoenen schuiven van zaken die het daglicht niet kunnen verdragen een klassieke vorm van antisemitisme is.
Des te kwalijker is in dit verband dat het CIDI zich presenteert als vertegenwoordiger en belangenbehartiger van de Nederlandse joodse gemeenschap. Nog los van het feit dat het daarvoor geen enkel mandaat heeft, zet het CIDI twee petten op die elkaar niet verdragen: het lobbywerk voor Israël vloekt fundamenteel met de belangen van de joodse gemeenschap.
Met het weren van de drie kritische joden van het debat met minister Kaag heeft het CIDI iedere schijn dat het de joodse gemeenschap zou vertegenwoordigen tenietgedaan. Joden die zich tegen Israëls gewelddadige politiek uitspreken of voor gelijke rechten voor Israëli’s en Palestijnen pleiten moeten hun mond houden, is de boodschap. De politieke lijn van het Israëlische establishment is bij het CIDI de maat der dingen. Wie daarvan afwijkt is een outcast.
Deze opvatting kwam zondag ook naar voren uit de woorden van voormalig CIDI-directeur Ronny Naftaniel. Op Twitter noemde hij het ‘verbazingwekkend’ dat Kaag personen had uitgenodigd die kritiek hebben op het opereren van het CIDI. Sterker nog, volgens Naftaniel ‘vertelt dat waar ze staat’:
Ik vind het trouwens verbazingwekkend dat Sigrid Kaag 2 leden vh Rights Forum en Jaap Hamburger heeft uitgenodigd om mee te komen naar een CIDI bijeenkomst voor genodigden. Dat vertelt waar ze staat.
Dissidente geluiden, daar moeten wij niets van hebben, lijkt Naftaniel te zeggen. En als Kaag bij een toespraak voor een zaal vol CIDI-genodigden vier mensen met andere opvattingen uitnodigt is dat verdacht en ‘vertelt dat waar ze staat’.
Wat ons betreft vertelt deze hele affaire maar één ding, en dat is waar het CIDI staat.
