Het actualiteitenprogramma Op1 bracht de hypocrisie van de ChristenUnie ten aanzien van de mensenrechten genadeloos in beeld. Ook werd Israëls apartheidsregime benoemd – een unicum.
Op vrijdag 6 januari hadden Op1-presentatrices Natasja Gibbs en Nadia Moussaid ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers aan tafel. Dit naar aanleiding van diens initiatief voor een door tien fractieleiders getekende open brief waarin wordt opgeroepen tot actie tegen het regime van Iran.
Segers’ gedreven betoog om pal te staan voor de rechten van de Iraanse bevolking leidde gaande het gesprek tot de vraag van Gibbs of sprake is van ‘een kanteling van de buitenlandpolitiek’ en tot slot tot de vraag of er ‘ook een open brief komt over het apartheidsregime van Israël’.
Dat zijn relevante vragen. Formeel staat Nederland te boek als fervent verdediger van het internationaal recht en de mensenrechten, maar in de praktijk wordt daar met grote willekeur mee omgesprongen. We hoeven maar te denken aan de Nederlandse steun aan de Irakoorlog, in maart twintig jaar geleden. De essentie van Gibbs’ vragen was dan ook of Segers’ initiatief ter bescherming van de mensenrechten consequent wordt toegepast.
Het antwoord is negatief, bleek uit Segers’ reactie. Palestijnse mensenrechten zijn voor hem iets anders dan Iraanse mensenrechten. Zijn partij steunt de Israëlische bezetter, zelfs als de Palestijnse christenen tot de slachtoffers behoren. Hij prijst het werk van Amnesty International over Iran, maar vervloekt de organisatie vanwege haar rapport over Israëlische apartheid. Zijn pose als voorvechter van de mensenrechten is beperkt tot zijn politieke agenda. Die vaststelling is te danken aan de scherpte van de Op1-redactie.
Ook het benoemen van het Israëlische apartheidsregime in Op1 verdient waardering. Het is zelfs een doorbraak. Want ook al reiken de rapporten van Amnesty, Human Rights Watch, B’Tselem, Al-Haq en andere gerenommeerde organisaties tot de hemel, het onderwerp wordt gemeden als de pest. Niet alleen door het kabinet en een meerderheid van de Tweede Kamer, ook door de media en maatschappelijke organisaties.
Hoe dat zover heeft kunnen komen bleek uit de reacties op de uitzending. De redactie en presentatrices werden aan de schandpaal genageld. Gibbs schrijft op haar Instagram-account over een ‘bak haat en racisme’ die zij over zich kreeg uitgestort. In december kreeg NOS-correspondente Nasrah Habiballah dezelfde ‘behandeling’. Eerder dat jaar overkwam ons hetzelfde. En vele anderen – waaronder bijvoorbeeld de Raad van Kerken – voor ons. Die intimidatie is jarenlang succesvol gebleken.
Dat doet niets af aan het feit dat het Israëlische regime van apartheid in detail is gedocumenteerd, en bovendien zichtbaar in tientallen Israëlische wetten en de dagelijkse praktijk. In juni 2022 bleek uit opinieonderzoek dat 51 procent van de Nederlanders die realiteit onderschrijft; slechts zes procent wijst die af. Het bevechten daarvan door de ChristenUnie en consorten heeft slechts één doel: het in staat stellen van Israël tot het handhaven en uitbouwen van zijn misdaden tegen de Palestijnen.
Die hebben de pech geen Iraniërs of Oekraïners te zijn, hoewel tussen de rechten van die volken geen millimeter verschil zit. En dubbel pech dat Israël, anders dan bijvoorbeeld Iran en Rusland, kan rekenen op brede westerse steun in plaats van harde sancties. Het uitzonderen en discrimineren van de Palestijnen betreft zo ook onszelf. Dat is de gure realiteit die nu door Op1 is aangesneden.
