Martijn de Rooi is redacteur en schrijver en werkt voor The Rights Forum.
20 december 2018 Lees meer overZolang de Palestijnse bevolking op de Westoever en in Oost-Jeruzalem niet wordt beschermd tegen Israëlische kolonisten en militair geweld, zullen aanslagen op kolonisten blijven plaatsvinden. Verontwaardiging daarover helpt niet.
Verzet of terreur? Die discussie laaide afgelopen week weer op. Aanleiding was de aanslag van een Palestijn op Israëlische kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever. Vanuit een rijdende auto schoot hij even buiten de Israëlische kolonie Ofra zeven kolonisten neer. Het leidde met name in Israëlische en Amerikaanse media tot ophef. Opnieuw bleek hoe zinloos en in zekere zin misplaatst de verontwaardiging over zulke aanslagen is.
In de krant Haaretz wond de Israëlische columnist Bradley Burston zich op over Amerikanen die op Twitter schreven dat Palestijnen alle recht hebben geweld te gebruiken tegen Israëli’s die zich meester maken van hun land. En die zelf geweld gebruiken tegen iedereen die hun illegale onderneming in de weg staat, onder bescherming van een bezettingsleger. ‘Dan vraag je erom’, stelden de Amerikanen.
Burston, overigens een verklaard tegenstander van de kolonisering, ergert zich er kapot aan. Hoe illegaal de ‘nederzettingen’ ook zijn, stelt hij, het legitimeert nog niet het gebruik van geweld tegen hun bewoners. Hij wijst op een tweet met die boodschap van oud-directeur Kenneth Roth van Human Rights Watch.
Ja, geeft hij toe, een deel van de kolonisten is zwaar bewapend en een deel van hen gebruikt geweld tegen Palestijnen. Maar er zijn ook kolonisten die zich inzetten voor vrede, en er zijn kinderen onder hen die er helemaal niet om hebben gevraagd in een nederzetting geboren te worden. Zo goed als het doden van Palestijnse burgers door Israëlische militairen niet goed te praten valt, is het doden van kolonisten door Palestijnen volgens Burston geen daad van verzet, maar van terreur.
Geen zinnig mens juicht het doden van burgers toe. En wie naar het internationaal recht kijkt is het snel met Burston eens. Geweld tegen een burgerbevolking is verboden. Toch wringt dat uitgangspunt in dit geval. Het roept de vraag op hoe Palestijnen eigenlijk geacht worden zich te verdedigen tegen de kolonisten die zich illegaal op hun grond vestigen. Hoe kunnen zij voorkomen dat kolonisten nog meer land in beslag nemen, nog meer Palestijnse eigendommen – boomgaarden, woningen, auto’s – vernielen en nog meer Palestijnen doden? Die mogelijkheden hebben zij niet.
Je vraagt je af hoe Burston en andere Israëli’s zouden handelen als zij in Palestijnse schoenen stonden. Zouden zij het onrecht gelaten over zich heen laten komen? En hoe zouden Nederlanders – u en ik – daarmee omgaan? Kunnen wij garanderen dat we nooit en te nimmer, uit machteloosheid, wanhoop of woede, het recht in eigen hand zouden nemen?
Een voorwaarde om de Palestijnen te kunnen aanspreken op geweld tegen kolonisten is dat zij tegen die kolonisten worden beschermd. Die bescherming ontbreekt. De Palestijnse politie en veiligheidsdiensten staan machteloos. Zij hebben slechts bevoegdheden in het zogeheten A-gebied (18 procent van de Westoever) en zijn in de praktijk bovendien ondergeschikt aan het Israëlische bezettingsleger, dat naar believen in hun domein opereert.
Dat leger dient onder internationaal recht de veiligheid van de onder bezetting levende bevolking voorop te stellen, maar doet het tegenovergestelde: het vormt de beschermende paraplu waaronder de illegale kolonisering plaatsvindt. Geregeld schieten militairen Palestijnen dood zonder dat er een haan naar kraait, en alles wat naar verzet ruikt wordt met geweld de kop ingedrukt. Afgelopen jaar lichtten bezettingstroepen bij nachtelijke invallen 2700 Palestijnen van hun bed. Meer dan 5500 Palestijnen zitten om politieke redenen in Israëlische gevangenissen.
Van de Israëlische justitie hebben Palestijnen niets te verwachten. Net als het leger is het juridische apparaat van laag tot hoog met het koloniseringsproject verknoopt. Veelzeggend: aangiften van Palestijnen tegen kolonisten leiden slechts bij uitzondering (drie procent) tot bestraffing van de dader. Bijna altijd krijgt het slachtoffer te horen dat de Israëlische politie helaas geen verdachte heeft kunnen lokaliseren.
In deze situatie van rechteloosheid en onderdrukking is het de internationale gemeenschap die de Palestijnse bevolking dient te beschermen. En daar onder internationaal recht simpelweg toe verplicht is.
Wat zou het hebben geholpen als de VN, de VS, de EU en Den Haag – als ‘internationale hoofdstad’ van dat recht – hun vele veroordelingen van de kolonisering en hun waarschuwingen aan Israël gepaard hadden laten gaan met daden. Maar zelfs na 51 jaar illegale bezetting en kolonisering laten zij dat na, expliciete VN-resoluties om de bevolking te beschermen ten spijt. Voor zover ze Israël niet direct of indirect steunen, kijken ze met de armen over elkaar toe hoe het recht van de sterkste zijn beloop krijgt. En hoe de Palestijnse bevolking onderdrukt, vernederd en tot op het bot getergd wordt.
Onder die omstandigheden is het de les lezen van de Palestijnen over geweld tegen kolonisten aanmatigend en bovenal zinloos. We weten allemaal dat het geweld zal aanhouden, dat er nieuwe aanslagen zullen volgen, hoe afschuwelijk dat ook is. Daar is geen kristallen bol voor nodig. Niet voor niets waarschuwt de Israëlische legertop al tijden voor oplaaiend Palestijns geweld op de Westoever.
Ook die waarschuwingen zijn aan Israëls politieke establishment niet besteed. Met onheilspellend fanatisme zet de Israëlische regering het koloniseringsproject voort. Luister naar premier Netanyahu, die vorige week een nieuwe weg opende die de kolonies in het centrale deel van de Westoever een snelle verbinding met Jeruzalem bezorgt. Hij kondigde de aanleg van nog veel meer van zulke wegen aan, en ook de komst van nog veel meer joodse Israëli’s naar de Westoever. Die is, worden Netanyahu en zijn Likud niet moe te benadrukken, door God aan het joodse volk beloofd. Kijk maar in de Bijbel.
Door de Westoever te koloniseren ‘verbinden wij de historie met de toekomst’, aldus de premier. En wee degenen die geweld tegen kolonisten gebruiken en ‘ons uit ons land willen verjagen’; zij zullen worden gedood. Een ‘passende zionistische reactie’, heet dat. Het is niet alleen de taal van Netanyahu, maar van zo’n beetje de complete politieke mainstream. Een aantal ministers is zelf kolonist.
De politieke koers van Israël wordt bepaald door zeloten. De kolonisering van de Westoever en Oost-Jeruzalem is in essentie een poging om met het zwaard in de hand een mythologische goddelijke belofte te realiseren. Het is een religieuze missie waarbij wereldse moderniteiten als internationaal recht verbleken, om van de rechten van de niet-joodse Palestijnse bevolking maar te zwijgen.
Er gaat geen dag voorbij zonder dat een Israëlisch politicus de Palestijnen toeblaft dat ze nog veel meer land gaan kwijtraken. En dat er na meer dan 51 jaar onderdrukking geen greintje perspectief is op gerechtigheid, op een einde aan de bezetting en op vrede. Al gaan ze op hun kop staan en springen ze driemaal daags door een hoepel. Ze kunnen de pot op, met hun mensenrechten erbij.
Palestijns geweld tegen kolonisten of militairen wordt stelselmatig aangegrepen om de missie een grimmige extra impuls te geven. Als vergelding voor de aanslag van vorige week worden onder meer tweeduizend kolonistenwoningen die op privéland van Palestijnen zijn gebouwd – en zelfs volgens de Israëlische wet illegaal zijn – ‘gelegaliseerd’. Verder wordt de woning van de familie van de aanslagpleger gesloopt, verliezen de familieleden hun werkvergunningen en dreigen zij naar een ander deel van de Westoever of zelfs naar Gaza te worden verbannen. De ‘passende zionistische reactie’ komt neer op landroof, collectieve bestraffing en terreur.
En dus is het wachten op de volgende Palestijnse aanslag. En de volgende. En wie weet op een nieuwe intifada. Want zoals ook in de Bijbel staat: wie wind zaait, zal storm oogsten. En wij maar debatteren of het Palestijnse geweld moreel en juridisch wel door de beugel kan.
Het probleem is allang niet meer de bezetting. Het probleem is het gedogen ervan.
Ramsey Nasr Schrijver / dichter / acteur
