Met ‘October 7’ heeft Al-Jazeera de tot dusver meest complete documentaire gemaakt over de gebeurtenissen van 7 oktober 2023 en de minstens zo verschrikkelijke gevolgen.
De documentaire vertelt in een uur tijd in grote lijnen het verhaal van 7 oktober 2023, de dag waarop Hamas vanuit de Gazastrook Israël binnenviel, en het Israëlische geweld dat daarop volgde. De actie van Hamas was uitermate goed en in het diepste geheim voorbereid, laat Al-Jazeera zien. Wat niet wegneemt dat Israël tal van signalen had opgevangen dat een operatie aanstaande was. Die werden echter door de verantwoordelijken niet serieus genomen. Al helemaal niet, zo is uit onderzoek van Israëlische media gebleken, als het vrouwen waren die aan de bel trokken.
Binnen Hamas was de verbazing groot over het gemak waarmee het met relatief primitieve middelen – uitsluitend lichte wapens en niet-militaire vervoermiddelen – de Israëlische militaire linies kon doorbreken en kon doorstoten naar de dorpen en stadjes een paar kilometer landinwaarts. Daar stuitte Hamas tot zijn verrassing op het Supernova-festival, waar duizenden Israëli’s en buitenlanders in de open lucht bijeen waren.
Op beide plekken werden honderden mensen zonder pardon gedood en anderen gevangen genomen, zowel burgers als militairen en politiemensen. Aan de kant van Hamas zijn de verliezen aanvankelijk relatief laag. De gevangenen worden naar Gaza gebracht. Tegelijkertijd laat de documentaire zien dat de Hamasstrijders door het onverwachte succes niet goed weten wat te doen. Bij het ontbreken van een centrale militaire commandostructuur zijn zij op zichzelf aangewezen.
Intussen stromen grote aantallen burgers op (motor)fietsen en te voet Israël binnen vanuit de Gazastrook, waar zij 16 jaar onder een wurgende Israëlische blokkade hebben moeten leven. Tot hun verbazing bevinden zij zich ineens in het gebied waaruit de bevolking van Gaza grotendeels afkomstig is: de dorpen en stadjes waaruit zij in de jaren 1947-1952 door Joodse milities en het Israëlische leger met geweld zijn verdreven, waarna de huidige Joodse plaatsen werden gesticht. Zoals in de documentaire opgemerkt kunnen veel Gazanen het land en de bezittingen die hen zijn ontstolen vanuit Gaza zien liggen. Israël weerhoudt hen echter tot de dag van vandaag met geweld van de terugkeer waarop zij recht hebben.
Ook een deel van deze burgers gebruikt nietsontziend geweld en neemt mensen in gijzeling, zowel Israëlis als gastarbeiders uit onder andere Thailand. Zij richten vernielingen aan en stelen van alles. Veelzeggend is het korte shot in de documentaire waarin enkele Palestijnen met twee paarden terugkeren in de Gazastrook onder de uitroep: ‘Wij brengen de paarden terug!’
Het duurt meer dan een halve dag voor Israël serieuze militaire tegenstand biedt. Maar de eerste troepen missen ieder overzicht. Gevechtshelikopters openen het vuur zonder te weten of zij Palestijnen of gegijzelde Israëli’s doden. Noodgedwongen communiceren de piloten via WhatsApp met elkaar.
Israëlische tanks openen in de dorpen het vuur op woningen, zonder te weten wie zich daarin bevinden. Zware verwoestingen in de dorpen zijn aangericht met wapens waarover de Palestijnen niet beschikten, vertellen deskundigen in de documentaire. Het aantal doden, de eerste dagen door Israël op 1.400 gesteld, wordt verlaagd naar 1.200, omdat 200 doden bij nader inzien geen Israëli’s, maar Palestijnen blijken te zijn.
Uiteindelijk wordt het dodental vastgesteld op 1.154, onder wie 782 ongewapende burgers. Daaronder 36 kinderen en een niet gespecificeerd aantal gastarbeiders en andere buitenlanders. Het aantal Hamasstrijders en andere Palestijnen dat op 7 oktober en de dag erna, als het geweld nog aanhoudt, omkomt wordt in de documentaire niet vermeld.
Het staat buiten kijf dat Hamas en andere militanten op 7 oktober zware misdaden hebben begaan, concludeert Al-Jazeera. Maar opmerkelijk genoeg legden de internationale media in de periode na 7 oktober de nadruk op misdaden die niet waren begaan. Alsof de ellende niet groot genoeg was verspreidden Israëlische militaire, politieke en andere bronnen – zoals de ngo ZAKA – gruwelverhalen die uit de duim gezogen waren maar breed door de media werden opgepikt. Een voorbeeld is het verhaal over de veertig onthoofde baby’s in het dorp Kfar Aza, waar in werkelijkheid geen enkele baby was gedood. Zelfs de Amerikaanse president Biden stelde dat het verhaal waar was.
De bereidwilligheid of zelfs graagte waarmee media deze propaganda verspreidden, zonder na te gaan of een dorpje als Kfar Aza überhaupt veertig baby’s telde (het antwoord is nee), is verontrustend. Hetzelfde gebeurde met de aanklacht dat Hamas grootschalig seksueel geweld als oorlogswapen heeft ingezet, en de VN zou weigeren dat te erkennen en te onderzoeken. In werkelijkheid is er geen bewijs voor systematisch seksueel geweld en weerhield uitgerekend Israël de VN van onderzoek.
Niettemin bleven tal van media, van The New York Times tot het NOS Journaal, de Israëlische propaganda verspreiden, zoals wij in februari aantoonden. Terwijl de Amerikaanse krant inmiddels heeft erkend dat zijn op 31 december met veel bombarie gepubliceerde verhaal niet deugde, heeft de NOS tot de dag van vandaag geen verantwoording afgelegd voor haar misleidende uitzending van 19 januari.
De video’s waarop Israëlische militairen en burgers in de dagen na 7 oktober hun eigen misdaden vastlegden kregen aanzienlijk minder aandacht in de media, blijkt uit de documentaire. Schokkend zijn de filmpjes waarop zij laten zien hoe zij de lichamen van gedode Palestijnen mishandelen en verminken, bijvoorbeeld door er met auto’s overheen te rijden of erover te urineren.
Onafhankelijke organisaties doen sinds 7 oktober hun best propaganda en werkelijkheid van elkaar te scheiden. Hun inspanningen zijn te volgen op websites als oct7factcheck.com en hasbaratracker.com. Niettemin blijven Israëlische politici herhalen dat Hamas op 7 oktober massaal gruwelen heeft aangericht tegen baby’s en kinderen. Doel daarvan is, zoals in de documentaire door deskundigen toegelicht, het weerzinwekkende Israëlische geweld tegen Palestijnen in Gaza te rechtvaardigen.
Dat geweld overtreft de gruwelen van Hamas op 7 oktober in veelvoud. Op het moment dat Al-Jazeera de documentaire afrondde waren in Gaza 31 duizend Palestijnen gedood, van wie 29 procent vrouwen en 44 procent kinderen. Sinds 7 oktober vinden gemiddeld een kleine honderd kinderen per dag de dood. Inmiddels ligt het vastgestelde dodental op 32.490. Het werkelijke dodental ligt waarschijnlijk veel hoger, aldus Al-Jazeera.
‘De aanval op Israël van 7 oktober 2023 heeft de kwestie-Palestina weer op de mondiale en regionale agenda gezet’, constateert professor Chuck Freilich aan het eind van October 7. Het is een even wrange als terechte conclusie van de voormalige hoge adviseur in Israëls veiligheidsapparaat, want de kwestie is vele jaren door de internationale gemeenschap op haar beloop gelaten. De Palestijnen werden geacht zich de wrede Israëlische overheersing tot het einde der tijden te laten welgevallen. Alle waarschuwingen dat de kwestie een kruitvat was dat ieder moment op even onvoorspelbare als verschrikkelijke wijze tot uitbarsting kon komen, zijn in Den Haag, Brussel en Wahington genegeerd.
Maar weinig wijst erop dat deze harde les door onze politici is geleerd. Stoer liet onze regering weten dat de Europese Unie op initiatief van Nederland extra sancties tegen Hamas heeft ingesteld vanwege het geweld op 7 oktober. Maar van sancties tegen Israël vanwege 174 dagen onvergelijkbaar veel zwaarder geweld tegen – en uithongering van – de bevolking van Gaza is geen sprake. Den Haag volstaat zoals altijd met symbolisch gemopper, terwijl de politieke, economische en zelfs militaire banden met Israël in stand worden gehouden of zelfs worden versterkt. Van een vredesinitiatief is al helemaal geen sprake. Er zijn kennelijk nog méér gruwelen nodig voordat Den Haag zijn uitzichtloze en medeplichtige politiek laat varen.
